ἄπροικος

ἄπροικος

Ancient Greek

Etymology

From ἀ- (a-, negative prefix) +‎ προίξ (proíx, “dowry”) +‎ -ός (-ós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /á.proi̯.kos/ → /ˈa.pry.kos/ → /ˈa.pri.kos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /á.proi̯.kos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈa.pry.kos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈa.pry.kos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈa.pry.kos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈa.pri.kos/

Adjective

ἄπροικος • (áproikos) m or f (neuter ἄπροικον); second declension

1. dowryless, without a dowry

Declension

Second declension of ἄπροικος; ἄπροικον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἄπροικος áproikos	ἄπροικον áproikon		ἀπροίκω aproíkō	ἀπροίκω aproíkō		ἄπροικοι áproikoi	ἄπροικᾰ áproika
Genitive		ἀπροίκου aproíkou	ἀπροίκου aproíkou		ἀπροίκοιν aproíkoin	ἀπροίκοιν aproíkoin		ἀπροίκων aproíkōn	ἀπροίκων aproíkōn
Dative		ἀπροίκῳ aproíkōi	ἀπροίκῳ aproíkōi		ἀπροίκοιν aproíkoin	ἀπροίκοιν aproíkoin		ἀπροίκοις aproíkois	ἀπροίκοις aproíkois
Accusative		ἄπροικον áproikon	ἄπροικον áproikon		ἀπροίκω aproíkō	ἀπροίκω aproíkō		ἀπροίκους aproíkous	ἄπροικᾰ áproika
Vocative		ἄπροικε áproike	ἄπροικον áproikon		ἀπροίκω aproíkō	ἀπροίκω aproíkō		ἄπροικοι áproikoi	ἄπροικᾰ áproika
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἀπροίκως aproíkōs			ἀπροικότερος aproikóteros			ἀπροικότᾰτος aproikótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: άπροικος (áproikos)

Further reading

• “ἄπροικος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers