ἄνοικτος

ἄνοικτος

See also: ανοικτός and ἀνοικτός

Ancient Greek

Etymology

From ἀν- (an-, “not”) +‎ οἶκτος (oîktos, “pity”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /á.noi̯k.tos/ → /ˈa.nyk.tos/ → /ˈa.nik.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /á.noi̯k.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈa.nyk.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈa.nyk.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈa.nyk.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈa.nik.tos/

Adjective

ᾰ̓́νοικτος • (ánoiktos) m or f (neuter ᾰ̓́νοικτον); second declension

1. pitiless, ruthless

Inflection

Second declension of ᾰ̓́νοικτος; ᾰ̓́νοικτον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓́νοικτος ánoiktos	ᾰ̓́νοικτον ánoikton		ᾰ̓νοίκτω anoíktō	ᾰ̓νοίκτω anoíktō		ᾰ̓́νοικτοι ánoiktoi	ᾰ̓́νοικτᾰ ánoikta
Genitive		ᾰ̓νοίκτου anoíktou	ᾰ̓νοίκτου anoíktou		ᾰ̓νοίκτοιν anoíktoin	ᾰ̓νοίκτοιν anoíktoin		ᾰ̓νοίκτων anoíktōn	ᾰ̓νοίκτων anoíktōn
Dative		ᾰ̓νοίκτῳ anoíktōi	ᾰ̓νοίκτῳ anoíktōi		ᾰ̓νοίκτοιν anoíktoin	ᾰ̓νοίκτοιν anoíktoin		ᾰ̓νοίκτοις anoíktois	ᾰ̓νοίκτοις anoíktois
Accusative		ᾰ̓́νοικτον ánoikton	ᾰ̓́νοικτον ánoikton		ᾰ̓νοίκτω anoíktō	ᾰ̓νοίκτω anoíktō		ᾰ̓νοίκτους anoíktous	ᾰ̓́νοικτᾰ ánoikta
Vocative		ᾰ̓́νοικτε ánoikte	ᾰ̓́νοικτον ánoikton		ᾰ̓νοίκτω anoíktō	ᾰ̓νοίκτω anoíktō		ᾰ̓́νοικτοι ánoiktoi	ᾰ̓́νοικτᾰ ánoikta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾰ̓νοίκτως anoíktōs			ᾰ̓νοικτότερος anoiktóteros			ᾰ̓νοικτότᾰτος anoiktótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “ἄνοικτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἄνοικτος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἄνοικτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἄνοικτος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • implacable idem, page 421.
  • inexorable idem, page 436.
  • merciless idem, page 525.
  • pitiless idem, page 615.
  • relentless idem, page 690.
  • remorseless idem, page 693.
  • unmerciful idem, page 925.