ἄγων

ἄγων

See also: αγών, ἀγών, and ἀγῶν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /á.ɡɔːn/ → /ˈa.ɣon/ → /ˈa.ɣon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /á.ɡɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈa.ɡon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈa.ɣon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈa.ɣon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈa.ɣon/

Participle

ἄγων • (ágōn) m (feminine ἄγουσᾰ, neuter ἄγον); first/third declension

1. present active participle of ἄγω (ágō)

Declension

First and third declension of ᾰ̓́γων; ᾰ̓́γουσᾰ; ᾰ̓́γον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓́γων ágōn	ᾰ̓́γουσᾰ ágousa	ᾰ̓́γον ágon		ᾰ̓́γοντε ágonte	ᾰ̓γούσᾱ agoúsā	ᾰ̓́γοντε ágonte		ᾰ̓́γοντες ágontes	ᾰ̓́γουσαι ágousai	ᾰ̓́γοντᾰ ágonta
Genitive		ᾰ̓́γοντος ágontos	ᾰ̓γούσης agoúsēs	ᾰ̓́γοντος ágontos		ᾰ̓γόντοιν agóntoin	ᾰ̓γούσαιν agoúsain	ᾰ̓γόντοιν agóntoin		ᾰ̓γόντων agóntōn	ᾰ̓γουσῶν agousôn	ᾰ̓γόντων agóntōn
Dative		ᾰ̓́γοντῐ ágonti	ᾰ̓γούσῃ agoúsēi	ᾰ̓́γοντῐ ágonti		ᾰ̓γόντοιν agóntoin	ᾰ̓γούσαιν agoúsain	ᾰ̓γόντοιν agóntoin		ᾰ̓́γουσῐ / ᾰ̓́γουσῐν ágousi(n)	ᾰ̓γούσαις agoúsais	ᾰ̓́γουσῐ / ᾰ̓́γουσῐν ágousi(n)
Accusative		ᾰ̓́γοντᾰ ágonta	ᾰ̓́γουσᾰν ágousan	ᾰ̓́γον ágon		ᾰ̓́γοντε ágonte	ᾰ̓γούσᾱ agoúsā	ᾰ̓́γοντε ágonte		ᾰ̓́γοντᾰς ágontas	ᾰ̓γούσᾱς agoúsās	ᾰ̓́γοντᾰ ágonta
Vocative		ᾰ̓́γων ágōn	ᾰ̓́γουσᾰ ágousa	ᾰ̓́γον ágon		ᾰ̓́γοντε ágonte	ᾰ̓γούσᾱ agoúsā	ᾰ̓́γοντε ágonte		ᾰ̓́γοντες ágontes	ᾰ̓́γουσαι ágousai	ᾰ̓́γοντᾰ ágonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓γόντως agóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.