Ἁδριανουπολίτης

Ἁδριανουπολίτης

Ancient Greek

Etymology

From Ἁδριανούπολις (Hadrianoúpolis, “Adrianople, Edirne”) +‎ -ῑ́της (-ī́tēs, masculine demonymic suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ðri.a.nu.poˈli.tis/ → /a.ðri.a.nu.poˈli.tis/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)a.dri.a.nu.poˈli.tes/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ðri.a.nu.poˈli.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ðri.a.nu.poˈli.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ðri.a.nu.poˈli.tis/

Noun

Ἁδριανουπολίτης • (Hadrianoupolítēs) m (genitive Ἁδριανουπολίτου); first declension

1. an inhabitant of Adrianople or Edirne; an Adrianopolitan

Inflection

First declension of ὁ Ἁδριανουπολίτης; τοῦ Ἁδριανουπολίτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Ἁδριανουπολίτης ho Hadrianoupolítēs	τὼ Ἁδριανουπολίτᾱ tṑ Hadrianoupolítā	οἱ Ἁδριανουπολίται hoi Hadrianoupolítai
Genitive	τοῦ Ἁδριανουπολίτου toû Hadrianoupolítou	τοῖν Ἁδριανουπολίταιν toîn Hadrianoupolítain	τῶν Ἁδριανουπολιτῶν tôn Hadrianoupolitôn
Dative	τῷ Ἁδριανουπολίτῃ tôi Hadrianoupolítēi	τοῖν Ἁδριανουπολίταιν toîn Hadrianoupolítain	τοῖς Ἁδριανουπολίταις toîs Hadrianoupolítais
Accusative	τὸν Ἁδριανουπολίτην tòn Hadrianoupolítēn	τὼ Ἁδριανουπολίτᾱ tṑ Hadrianoupolítā	τοὺς Ἁδριανουπολίτᾱς toùs Hadrianoupolítās
Vocative	Ἁδριανουπολίτᾰ Hadrianoupolíta	Ἁδριανουπολίτᾱ Hadrianoupolítā	Ἁδριανουπολίται Hadrianoupolítai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• English: Adrianopolitan
• Greek: Αδριανουπολίτης (Adrianoupolítis)
• Latin: Hadriānopolitēs