ἀσύμφορος

ἀσύμφορος

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀξύμφορος (axúmphoros) – Old Attic

Etymology

From ἀ- (a-) +‎ σύμφορος (súmphoros)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.sým.pʰo.ros/ → /aˈsym.ɸo.ros/ → /aˈsim.fo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.sým.pʰo.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈsym.pʰo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈsym.ɸo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈsym.fo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈsim.fo.ros/

Adjective

ἀσύμφορος • (asúmphoros) m or f (neuter ἀσύμφορον); second declension

1. inconvenient
2. inexpedient
3. useless

Declension

Second declension of ἀσύμφορος; ἀσύμφορον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἀσύμφορος asúmphoros	ἀσύμφορον asúmphoron		ἀσυμφόρω asumphórō	ἀσυμφόρω asumphórō		ἀσύμφοροι asúmphoroi	ἀσύμφορᾰ asúmphora
Genitive		ἀσυμφόρου asumphórou	ἀσυμφόρου asumphórou		ἀσυμφόροιν asumphóroin	ἀσυμφόροιν asumphóroin		ἀσυμφόρων asumphórōn	ἀσυμφόρων asumphórōn
Dative		ἀσυμφόρῳ asumphórōi	ἀσυμφόρῳ asumphórōi		ἀσυμφόροιν asumphóroin	ἀσυμφόροιν asumphóroin		ἀσυμφόροις asumphórois	ἀσυμφόροις asumphórois
Accusative		ἀσύμφορον asúmphoron	ἀσύμφορον asúmphoron		ἀσυμφόρω asumphórō	ἀσυμφόρω asumphórō		ἀσυμφόρους asumphórous	ἀσύμφορᾰ asúmphora
Vocative		ἀσύμφορε asúmphore	ἀσύμφορον asúmphoron		ἀσυμφόρω asumphórō	ἀσυμφόρω asumphórō		ἀσύμφοροι asúmphoroi	ἀσύμφορᾰ asúmphora
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἀσυμφόρως asumphórōs			ἀσυμφορώτερος asumphorṓteros			ἀσυμφορώτᾰτος asumphorṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: ασύμφορος (asýmforos)

Further reading

• ἀσύμφορος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀσύμφορος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2022)
• ἀσύμφορος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • bad idem, page 58.
  • baneful idem, page 61.
  • calamitous idem, page 108.
  • dangerous idem, page 194.
  • deleterious idem, page 207.
  • demoralising idem, page 210.
  • destructive idem, page 218.
  • detrimental idem, page 220.
  • disastrous idem, page 228.
  • fatal idem, page 309.
  • harmful idem, page 386.
  • hurtful idem, page 411.
  • ill idem, page 414.
  • inconvenient idem, page 430.
  • inexpedient idem, page 436.
  • inimical idem, page 441.
  • injurious idem, page 441.
  • malign idem, page 510.
  • mischievous idem, page 533.
  • noxious idem, page 562.
  • pernicious idem, page 607.
  • pointless idem, page 624.
  • profitless idem, page 653.
  • reactionary idem, page 675.
  • sinister idem, page 779.
  • subversive idem, page 833.
  • suicidal idem, page 836.
  • uncongenial idem, page 910.
  • undesirable idem, page 914.
  • unedifying idem, page 916.
  • unfavourable idem, page 918.
  • unfit idem, page 918.
  • unimproving idem, page 922.
  • unprofitable idem, page 928.
  • unsatisfactory idem, page 931.
  • unsuitable idem, page 933.
  • unwholesome idem, page 937.
  • useless idem, page 940.