ἀσπαλιευτής
Ancient Greek
Noun
ἀσπαλιευτής • (aspalieutḗs) m (genitive ἀσπαλιευτοῦ); first declension
- angler
Inflection
First declension of ὁ ἀσπαλιευτής; τοῦ ἀσπαλιευτοῦ (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ ἀσπαλιευτής ho aspalieutḗs | τὼ ἀσπαλιευτᾱ́ tṑ aspalieutā́ | οἱ ἀσπαλιευταί hoi aspalieutaí | ||||||||||
Genitive | τοῦ ἀσπαλιευτοῦ toû aspalieutoû | τοῖν ἀσπαλιευταῖν toîn aspalieutaîn | τῶν ἀσπαλιευτῶν tôn aspalieutôn | ||||||||||
Dative | τῷ ἀσπαλιευτῇ tôi aspalieutêi | τοῖν ἀσπαλιευταῖν toîn aspalieutaîn | τοῖς ἀσπαλιευταῖς toîs aspalieutaîs | ||||||||||
Accusative | τὸν ἀσπαλιευτήν tòn aspalieutḗn | τὼ ἀσπαλιευτᾱ́ tṑ aspalieutā́ | τοὺς ἀσπαλιευτᾱ́ς toùs aspalieutā́s | ||||||||||
Vocative | ἀσπαλιευτᾰ́ aspalieutá | ἀσπαλιευτᾱ́ aspalieutā́ | ἀσπαλιευταί aspalieutaí | ||||||||||
Notes: |
|
Synonyms
- ἰχθυουλκός (ikhthuoulkós)
References
- ἀσπαλιευτής in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press