Ἀριστόξενος

Ἀριστόξενος

Ancient Greek

Etymology

ᾰ̓́ρῐστος (áristos, “best”) +‎ ξένος (xénos, “stranger, guest”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ris.tók.se.nos/ → /a.risˈtok.se.nos/ → /a.risˈtok.se.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ris.tók.se.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.risˈtok.se.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.risˈtok.se.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.risˈtok.se.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.risˈtok.se.nos/

Proper noun

Ᾰ̓ρῐστόξενος • (Aristóxenos) m (genitive Ᾰ̓ρῐστοξένου); second declension

1. a male given name, equivalent to English Aristoxenus

Declension

Second declension of ὁ Ᾰ̓ρῐστόξενος; τοῦ Ᾰ̓ρῐστοξένου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Ᾰ̓ρῐστόξενος ho Aristóxenos
Genitive	τοῦ Ᾰ̓ρῐστοξένου toû Aristoxénou
Dative	τῷ Ᾰ̓ρῐστοξένῳ tôi Aristoxénōi
Accusative	τὸν Ᾰ̓ρῐστόξενον tòn Aristóxenon
Vocative	Ᾰ̓ρῐστόξενε Aristóxene
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: Aristoxenus
  • → French: Aristoxène

Further reading

• Ἀριστόξενος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
• Ἀριστόξενος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette