ἀποστερηθείσης

ἀποστερηθείσης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰěː.sɛːs/ → /a.pos.te.riˈθi.sis/ → /a.pos.te.riˈθi.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰěː.sɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.tɛ.reˈtʰi.ses/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.sis/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ἀ by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Participle

ἀποστερηθείσης • (aposterētheísēs)

1. feminine genitive singular of ἀποστερηθείς (aposterētheís)
   1. what has been despoiled

Declension

First and third declension of ἀποστερηθείς; ἀποστερηθεῖσᾰ; ἀποστερηθέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀποστερηθείς aposterētheís	ἀποστερηθεῖσᾰ aposterētheîsa	ἀποστερηθέν aposterēthén		ἀποστερηθέντε aposterēthénte	ἀποστερηθείσᾱ aposterētheísā	ἀποστερηθέντε aposterēthénte		ἀποστερηθέντες aposterēthéntes	ἀποστερηθεῖσαι aposterētheîsai	ἀποστερηθέντᾰ aposterēthénta
Genitive		ἀποστερηθέντος aposterēthéntos	ἀποστερηθείσης aposterētheísēs	ἀποστερηθέντος aposterēthéntos		ἀποστερηθέντοιν aposterēthéntoin	ἀποστερηθείσαιν aposterētheísain	ἀποστερηθέντοιν aposterēthéntoin		ἀποστερηθέντων aposterēthéntōn	ἀποστερηθεισῶν aposterētheisôn	ἀποστερηθέντων aposterēthéntōn
Dative		ἀποστερηθέντῐ aposterēthénti	ἀποστερηθείσῃ aposterētheísēi	ἀποστερηθέντῐ aposterēthénti		ἀποστερηθέντοιν aposterēthéntoin	ἀποστερηθείσαιν aposterētheísain	ἀποστερηθέντοιν aposterēthéntoin		ἀποστερηθεῖσῐ / ἀποστερηθεῖσῐν aposterētheîsi(n)	ἀποστερηθείσαις aposterētheísais	ἀποστερηθεῖσῐ / ἀποστερηθεῖσῐν aposterētheîsi(n)
Accusative		ἀποστερηθέντᾰ aposterēthénta	ἀποστερηθεῖσᾰν aposterētheîsan	ἀποστερηθέν aposterēthén		ἀποστερηθέντε aposterēthénte	ἀποστερηθείσᾱ aposterētheísā	ἀποστερηθέντε aposterēthénte		ἀποστερηθέντᾰς aposterēthéntas	ἀποστερηθείσᾱς aposterētheísās	ἀποστερηθέντᾰ aposterēthénta
Vocative		ἀποστερηθείς aposterētheís	ἀποστερηθεῖσᾰ aposterētheîsa	ἀποστερηθέν aposterēthén		ἀποστερηθέντε aposterēthénte	ἀποστερηθείσᾱ aposterētheísā	ἀποστερηθέντε aposterēthénte		ἀποστερηθέντες aposterēthéntes	ἀποστερηθεῖσαι aposterētheîsai	ἀποστερηθέντᾰ aposterēthénta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀποστερηθέντως aposterēthéntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.