ἀποπέρδομαι

ἀποπέρδομαι

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “away”) +‎ πέρδομαι (pérdomai, “fart”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.pér.do.mai̯/ → /a.poˈper.ðo.mɛ/ → /a.poˈper.ðo.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.pér.do.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈper.do.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈper.ðo.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈper.ðo.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈper.ðo.me/

Verb

ἀποπέρδομαι • (apopérdomai)

1. to break wind

Conjugation

   Present: ἀποπέρδομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀποπέρδομαι	ἀποπέρδῃ, ἀποπέρδει	ἀποπέρδεται	ἀποπέρδεσθον	ἀποπέρδεσθον	ἀποπερδόμεθᾰ	ἀποπέρδεσθε	ἀποπέρδονται
	subjunctive	ἀποπέρδωμαι	ἀποπέρδῃ	ἀποπέρδηται	ἀποπέρδησθον	ἀποπέρδησθον	ἀποπερδώμεθᾰ	ἀποπέρδησθε	ἀποπέρδωνται
	optative	ἀποπερδοίμην	ἀποπέρδοιο	ἀποπέρδοιτο	ἀποπέρδοισθον	ἀποπερδοίσθην	ἀποπερδοίμεθᾰ	ἀποπέρδοισθε	ἀποπέρδοιντο
	imperative		ἀποπέρδου	ἀποπερδέσθω	ἀποπέρδεσθον	ἀποπερδέσθων		ἀποπέρδεσθε	ἀποπερδέσθων
infinitive						ἀποπέρδεσθαι
participle	m					ἀποπερδόμενος
	f					ἀποπερδομένη
	n					ἀποπερδόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπεπερδόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀπεπερδόμην	ἀπεπέρδου	ἀπεπέρδετο	ἀπεπέρδεσθον	ἀπεπερδέσθην	ἀπεπερδόμεθᾰ	ἀπεπέρδεσθε	ἀπεπέρδοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποπαρδήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀποπαρδήσομαι	ἀποπαρδήσῃ	ἀποπαρδήσεται	ἀποπαρδήσεσθον	ἀποπαρδήσεσθον	ἀποπαρδησόμεθᾰ	ἀποπαρδήσεσθε	ἀποπαρδήσονται
	optative	ἀποπαρδησοίμην	ἀποπαρδήσοιο	ἀποπαρδήσοιτο	ἀποπαρδήσοισθον	ἀποπαρδησοίσθην	ἀποπαρδησοίμεθᾰ	ἀποπαρδήσοισθε	ἀποπαρδήσοιντο
							passive
infinitive							ἀποπαρδήσεσθαι
participle	m						ἀποπαρδησόμενος
	f						ἀποπαρδησομένη
	n						ἀποπαρδησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέπαρδον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέπαρδον	ἀπέπαρδες	ἀπέπαρδε(ν)	ἀπεπάρδετον	ἀπεπαρδέτην	ἀπεπάρδομεν	ἀπεπάρδετε	ἀπέπαρδον
	subjunctive	ἀποπάρδω	ἀποπάρδῃς	ἀποπάρδῃ	ἀποπάρδητον	ἀποπάρδητον	ἀποπάρδωμεν	ἀποπάρδητε	ἀποπάρδωσῐ(ν)
	optative	ἀποπάρδοιμῐ	ἀποπάρδοις	ἀποπάρδοι	ἀποπάρδοιτον	ἀποπαρδοίτην	ἀποπάρδοιμεν	ἀποπάρδοιτε	ἀποπάρδοιεν
	imperative		ἀπόπαρδε	ἀποπαρδέτω	ἀποπάρδετον	ἀποπαρδέτων		ἀποπάρδετε	ἀποπαρδόντων
		active
infinitive		ἀποπαρδεῖν
participle	m	ἀποπαρδών
	f	ἀποπαρδοῦσᾰ
	n	ἀποπαρδόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀποπέρδομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀποπέρδομαι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers