ἀπολέγω

ἀπολέγω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπό- (apó-, “from”) +‎ λέγω (légō, “to choose, to say”) (λέγω, sense: 'choose')..

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.lé.ɡɔː/ → /a.poˈle.ɣo/ → /a.poˈle.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.lé.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈle.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈle.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈle.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈle.ɣo/

Verb

ἀπολέγω • (apolégō)

1. to pick out from, to choose
2. (later sense) decline, refuse

Inflection

   Present: ἀπολέγω, ἀπολέγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπολέγω	ἀπολέγεις	ἀπολέγει	ἀπολέγετον	ἀπολέγετον	ἀπολέγομεν	ἀπολέγετε	ἀπολέγουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπολέγω	ἀπολέγῃς	ἀπολέγῃ	ἀπολέγητον	ἀπολέγητον	ἀπολέγωμεν	ἀπολέγητε	ἀπολέγωσῐ(ν)
	optative	ἀπολέγοιμῐ	ἀπολέγοις	ἀπολέγοι	ἀπολέγοιτον	ἀπολεγοίτην	ἀπολέγοιμεν	ἀπολέγοιτε	ἀπολέγοιεν
	imperative		ἀπόλεγε	ἀπολεγέτω	ἀπολέγετον	ἀπολεγέτων		ἀπολέγετε	ἀπολεγόντων
middle/ passive	indicative	ἀπολέγομαι	ἀπολέγῃ, ἀπολέγει	ἀπολέγεται	ἀπολέγεσθον	ἀπολέγεσθον	ἀπολεγόμεθᾰ	ἀπολέγεσθε	ἀπολέγονται
	subjunctive	ἀπολέγωμαι	ἀπολέγῃ	ἀπολέγηται	ἀπολέγησθον	ἀπολέγησθον	ἀπολεγώμεθᾰ	ἀπολέγησθε	ἀπολέγωνται
	optative	ἀπολεγοίμην	ἀπολέγοιο	ἀπολέγοιτο	ἀπολέγοισθον	ἀπολεγοίσθην	ἀπολεγοίμεθᾰ	ἀπολέγοισθε	ἀπολέγοιντο
	imperative		ἀπολέγου	ἀπολεγέσθω	ἀπολέγεσθον	ἀπολεγέσθων		ἀπολέγεσθε	ἀπολεγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπολέγειν				ἀπολέγεσθαι
participle	m	ἀπολέγων				ἀπολεγόμενος
	f	ἀπολέγουσᾰ				ἀπολεγομένη
	n	ἀπολέγον				ἀπολεγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπέλεγον, ἀπελεγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέλεγον	ἀπέλεγες	ἀπέλεγε(ν)	ἀπελέγετον	ἀπελεγέτην	ἀπελέγομεν	ἀπελέγετε	ἀπέλεγον
middle/ passive	indicative	ἀπελεγόμην	ἀπελέγου	ἀπελέγετο	ἀπελέγεσθον	ἀπελεγέσθην	ἀπελεγόμεθᾰ	ἀπελέγεσθε	ἀπελέγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπολέξω, ἀπολέξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπολέξω	ἀπολέξεις	ἀπολέξει	ἀπολέξετον	ἀπολέξετον	ἀπολέξομεν	ἀπολέξετε	ἀπολέξουσῐ(ν)
	optative	ἀπολέξοιμῐ	ἀπολέξοις	ἀπολέξοι	ἀπολέξοιτον	ἀπολεξοίτην	ἀπολέξοιμεν	ἀπολέξοιτε	ἀπολέξοιεν
middle	indicative	ἀπολέξομαι	ἀπολέξῃ, ἀπολέξει	ἀπολέξεται	ἀπολέξεσθον	ἀπολέξεσθον	ἀπολεξόμεθᾰ	ἀπολέξεσθε	ἀπολέξονται
	optative	ἀπολεξοίμην	ἀπολέξοιο	ἀπολέξοιτο	ἀπολέξοισθον	ἀπολεξοίσθην	ἀπολεξοίμεθᾰ	ἀπολέξοισθε	ἀπολέξοιντο
		active			middle
infinitive		ἀπολέξειν			ἀπολέξεσθαι
participle	m	ἀπολέξων			ἀπολεξόμενος
	f	ἀπολέξουσᾰ			ἀπολεξομένη
	n	ἀπολέξον			ἀπολεξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπεῖπον, ἀπειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεῖπον	ἀπεῖπες	ἀπεῖπε(ν)	ἀπείπετον	ἀπειπέτην	ἀπείπομεν	ἀπείπετε	ἀπεῖπον
	subjunctive	ἀπείπω	ἀπείπῃς	ἀπείπῃ	ἀπείπητον	ἀπείπητον	ἀπείπωμεν	ἀπείπητε	ἀπείπωσῐ(ν)
	optative	ἀπείποιμῐ	ἀπείποις	ἀπείποι	ἀπείποιτον	ἀπειποίτην	ἀπείποιμεν	ἀπείποιτε	ἀπείποιεν
	imperative		ἄπειπε	ἀπειπέτω	ἀπείπετον	ἀπειπέτων		ἀπείπετε	ἀπειπόντων
middle	indicative	ἀπειπόμην	ἀπείπου	ἀπείπετο	ἀπείπεσθον	ἀπειπέσθην	ἀπειπόμεθᾰ	ἀπείπεσθε	ἀπείποντο
	subjunctive	ἀπείπωμαι	ἀπείπῃ	ἀπείπηται	ἀπείπησθον	ἀπείπησθον	ἀπειπώμεθᾰ	ἀπείπησθε	ἀπείπωνται
	optative	ἀπειποίμην	ἀπείποιο	ἀπείποιτο	ἀπείποισθον	ἀπειποίσθην	ἀπειποίμεθᾰ	ἀπείποισθε	ἀπείποιντο
	imperative		ἀπειποῦ	ἀπειπέσθω	ἀπείπεσθον	ἀπειπέσθων		ἀπείπεσθε	ἀπειπέσθων
		active			middle
infinitive		ἀπειπεῖν			ἀπειπέσθαι
participle	m	ἀπειπών			ἀπειπόμενος
	f	ἀπειποῦσᾰ			ἀπειπομένη
	n	ἀπειπόν			ἀπειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπολέλεγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπολέλεγμαι	ἀπολέλεξαι	ἀπολέλεκται	ἀπολέλεχθον	ἀπολέλεχθον	ἀπολελέγμεθᾰ	ἀπολέλεχθε	ἀπολελέγᾰται
	subjunctive	ἀπολελεγμένος ὦ	ἀπολελεγμένος ᾖς	ἀπολελεγμένος ᾖ	ἀπολελεγμένω ἦτον	ἀπολελεγμένω ἦτον	ἀπολελεγμένοι ὦμεν	ἀπολελεγμένοι ἦτε	ἀπολελεγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπολελεγμένος εἴην	ἀπολελεγμένος εἴης	ἀπολελεγμένος εἴη	ἀπολελεγμένω εἴητον/εἶτον	ἀπολελεγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀπολελεγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπολελεγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀπολελεγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπολέλεξο	ἀπολελέχθω	ἀπολέλεχθον	ἀπολελέχθων		ἀπολέλεχθε	ἀπολελέχθων
						middle/passive
infinitive						ἀπολελέχθαι
participle	m					ἀπολελεγμένος
	f					ἀπολελεγμένη
	n					ἀπολελεγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπείλεγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπείλεγμαι	ἀπείλεξαι	ἀπείλεκται	ἀπείλεχθον	ἀπείλεχθον	ἀπειλέγμεθᾰ	ἀπείλεχθε	ἀπειλέγᾰται
	subjunctive	ἀπειλεγμένος ὦ	ἀπειλεγμένος ᾖς	ἀπειλεγμένος ᾖ	ἀπειλεγμένω ἦτον	ἀπειλεγμένω ἦτον	ἀπειλεγμένοι ὦμεν	ἀπειλεγμένοι ἦτε	ἀπειλεγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπειλεγμένος εἴην	ἀπειλεγμένος εἴης	ἀπειλεγμένος εἴη	ἀπειλεγμένω εἴητον/εἶτον	ἀπειλεγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀπειλεγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπειλεγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀπειλεγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπείλεξο	ἀπειλέχθω	ἀπείλεχθον	ἀπειλέχθων		ἀπείλεχθε	ἀπειλέχθων
						middle/passive
infinitive						ἀπειλέχθαι
participle	m					ἀπειλεγμένος
	f					ἀπειλεγμένη
	n					ἀπειλεγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀπολογή f (apologḗ, “selection”)
• ἀπολογέομαι (apologéomai, “speak in defence”)
• ἀπολογητέος (apologētéos, “one must defend”)
• ἀπολογία f (apología, “speech in defence”)

References

• “ἀπολέγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press