ἀποθανών

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.tʰa.nɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.tʰaˈnon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.θaˈnon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.θaˈnon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.θaˈnon/

Participle

ἀποθᾰνών • (apothanṓn) m (feminine ἀποθᾰνοῦσᾰ, neuter ἀποθᾰνόν); first/third declension

aorist active participle of ἀποθνῄσκω (apothnḗiskō)

Declension

First and third declension of ἀποθᾰνών; ἀποθᾰνοῦσᾰ; ἀποθᾰνόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀποθᾰνών apothanṓn	ἀποθᾰνοῦσᾰ apothanoûsa	ἀποθᾰνόν apothanón	ἀποθᾰνόντε apothanónte	ἀποθᾰνούσᾱ apothanoúsā	ἀποθᾰνόντε apothanónte	ἀποθᾰνόντες apothanóntes	ἀποθᾰνοῦσαι apothanoûsai	ἀποθᾰνόντᾰ apothanónta
Genitive	ἀποθᾰνόντος apothanóntos	ἀποθᾰνούσης apothanoúsēs	ἀποθᾰνόντος apothanóntos	ἀποθᾰνόντοιν apothanóntoin	ἀποθᾰνούσαιν apothanoúsain	ἀποθᾰνόντοιν apothanóntoin	ἀποθᾰνόντων apothanóntōn	ἀποθᾰνουσῶν apothanousôn	ἀποθᾰνόντων apothanóntōn
Dative	ἀποθᾰνόντῐ apothanónti	ἀποθᾰνούσῃ apothanoúsēi	ἀποθᾰνόντῐ apothanónti	ἀποθᾰνόντοιν apothanóntoin	ἀποθᾰνούσαιν apothanoúsain	ἀποθᾰνόντοιν apothanóntoin	ἀποθᾰνοῦσῐ / ἀποθᾰνοῦσῐν apothanoûsi(n)	ἀποθᾰνούσαις apothanoúsais	ἀποθᾰνοῦσῐ / ἀποθᾰνοῦσῐν apothanoûsi(n)
Accusative	ἀποθᾰνόντᾰ apothanónta	ἀποθᾰνοῦσᾰν apothanoûsan	ἀποθᾰνόν apothanón	ἀποθᾰνόντε apothanónte	ἀποθᾰνούσᾱ apothanoúsā	ἀποθᾰνόντε apothanónte	ἀποθᾰνόντᾰς apothanóntas	ἀποθᾰνούσᾱς apothanoúsās	ἀποθᾰνόντᾰ apothanónta
Vocative	ἀποθᾰνών apothanṓn	ἀποθᾰνοῦσᾰ apothanoûsa	ἀποθᾰνόν apothanón	ἀποθᾰνόντε apothanónte	ἀποθᾰνούσᾱ apothanoúsā	ἀποθᾰνόντε apothanónte	ἀποθᾰνόντες apothanóntes	ἀποθᾰνοῦσαι apothanoûsai	ἀποθᾰνόντᾰ apothanónta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀποθᾰνόντως apothanóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.