ἀπεκλείσθη

ἀπεκλείσθη

See also: απεκλείσθη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pe.klěːs.tʰɛː/ → /a.peˈklis.θi/ → /a.peˈklis.θi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pe.klěːs.tʰɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pɛˈklis.tʰe/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.peˈklis.θi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.peˈklis.θi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.peˈklis.θi/

Verb

ᾰ̓πεκλείσθη • (apekleísthē)

1. third-person singular indicative aorist passive of ᾰ̓ποκλείω (apokleíō)