ἀξιόπιστος

ἀξιόπιστος

Ancient Greek

Etymology

ἄξιος (áxios) +‎ πείθομαι (peíthomai, “to trust”) +‎ -ος (-os)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ak.si.ó.pis.tos/ → /ak.siˈo.pis.tos/ → /ak.siˈo.pis.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ak.si.ó.pis.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ak.siˈo.pis.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ak.siˈo.pis.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ak.siˈo.pis.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ak.siˈo.pis.tos/

Adjective

ᾰ̓ξῐόπῐστος • (axiópistos) m, f (neuter ᾰ̓ξῐόπῐστον); second declension

1. trustworthy
   • 349 BCE, Demosthenes, First Olynthiac 3:

     ἀξιόπιστος δ’ ἂν εἰκότως φαίνοιτο

     axiópistos d’ àn eikótōs phaínoito

     he would naturally appear trustworthy

   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.5.2:

     εἰ δ’ ἐπὶ τελευτῇ τοῦ βίου γενόμενοι βουλοίμεθά τῳ ἐπιτρέψαι ἢ παῖδας ἄρρενας παιδεῦσαι ἢ θυγατέρας παρθένους διαφυλάξαι ἢ χρήματα διασῶσαι, ἆρ’ ἀξιόπιστον εἰς ταῦθ’ ἡγησόμεθα τὸν ἀκρατῆ;

     ei d’ epì teleutêi toû bíou genómenoi bouloímethá tōi epitrépsai ḕ paîdas árrhenas paideûsai ḕ thugatéras parthénous diaphuláxai ḕ khrḗmata diasôsai, âr’ axiópiston eis taûth’ hēgēsómetha tòn akratê?

     If, coming on the end of life, we wanted to entrust to someone the teaching of our sons or the guarding of our daughters or the maintenance of our possessions, would we consider an immoderate man to be trustworthy enough for this?

   Synonym: πιστός (pistós)

Declension

Second declension of ᾰ̓ξῐόπῐστος; ᾰ̓ξῐόπῐστον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓ξῐόπῐστος axiópistos	ᾰ̓ξῐόπῐστον axiópiston		ᾰ̓ξῐοπῐ́στω axiopístō	ᾰ̓ξῐοπῐ́στω axiopístō		ᾰ̓ξῐόπῐστοι axiópistoi	ᾰ̓ξῐόπῐστᾰ axiópista
Genitive		ᾰ̓ξῐοπῐ́στου axiopístou	ᾰ̓ξῐοπῐ́στου axiopístou		ᾰ̓ξῐοπῐ́στοιν axiopístoin	ᾰ̓ξῐοπῐ́στοιν axiopístoin		ᾰ̓ξῐοπῐ́στων axiopístōn	ᾰ̓ξῐοπῐ́στων axiopístōn
Dative		ᾰ̓ξῐοπῐ́στῳ axiopístōi	ᾰ̓ξῐοπῐ́στῳ axiopístōi		ᾰ̓ξῐοπῐ́στοιν axiopístoin	ᾰ̓ξῐοπῐ́στοιν axiopístoin		ᾰ̓ξῐοπῐ́στοις axiopístois	ᾰ̓ξῐοπῐ́στοις axiopístois
Accusative		ᾰ̓ξῐόπῐστον axiópiston	ᾰ̓ξῐόπῐστον axiópiston		ᾰ̓ξῐοπῐ́στω axiopístō	ᾰ̓ξῐοπῐ́στω axiopístō		ᾰ̓ξῐοπῐ́στους axiopístous	ᾰ̓ξῐόπῐστᾰ axiópista
Vocative		ᾰ̓ξῐόπῐστε axiópiste	ᾰ̓ξῐόπῐστον axiópiston		ᾰ̓ξῐοπῐ́στω axiopístō	ᾰ̓ξῐοπῐ́στω axiopístō		ᾰ̓ξῐόπῐστοι axiópistoi	ᾰ̓ξῐόπῐστᾰ axiópista
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾰ̓ξῐοπῐ́στως axiopístōs			ᾰ̓ξῐοπῐστότερος axiopistóteros			ᾰ̓ξῐοπῐστότᾰτος axiopistótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• ἀξιόπιστος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press