ἀντεπιβουλεύειν

ἀντεπιβουλεύειν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.te.pi.boː.lěu̯.eːn/ → /an.te.pi.βuˈle.βin/ → /an.de.pi.vuˈle.vin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.te.pi.boː.lěu̯.eːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.tɛ.pi.buˈle.win/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.te.pi.βuˈle.βin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.te.pi.vuˈle.vin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.de.pi.vuˈle.vin/

Verb

ἀντεπῐβουλεύειν • (antepibouleúein)

1. present active infinitive of ἀντεπιβουλεύω (antepibouleúō)