ἀνασκευαστικός

ἀνασκευαστικός

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓νᾰσκευᾰ́ζω (anaskeuázō, “to dismantle, remove”) +‎ -τῐκός (-tikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.nas.keu̯.as.ti.kós/ → /a.nas.ce.βas.tiˈkos/ → /a.nas.ce.vas.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nas.keu̯.as.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.nas.ke.was.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.nas.ce.βas.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.nas.ce.vas.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.nas.ce.vas.tiˈkos/

Adjective

ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκός • (anaskeuastikós) m (feminine ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκή, neuter ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκόν); first/second declension

1. (logic) destructive
2. restorative, curative

Inflection

First and second declension of ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκός; ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκή; ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκός anaskeuastikós	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκή anaskeuastikḗ	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκόν anaskeuastikón		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκώ anaskeuastikṓ	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκᾱ́ anaskeuastikā́	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκώ anaskeuastikṓ		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοί anaskeuastikoí	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκαί anaskeuastikaí	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκᾰ́ anaskeuastiká
Genitive		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοῦ anaskeuastikoû	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκῆς anaskeuastikês	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοῦ anaskeuastikoû		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοῖν anaskeuastikoîn	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκαῖν anaskeuastikaîn	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοῖν anaskeuastikoîn		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκῶν anaskeuastikôn	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκῶν anaskeuastikôn	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκῶν anaskeuastikôn
Dative		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκῷ anaskeuastikôi	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκῇ anaskeuastikêi	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκῷ anaskeuastikôi		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοῖν anaskeuastikoîn	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκαῖν anaskeuastikaîn	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοῖν anaskeuastikoîn		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοῖς anaskeuastikoîs	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκαῖς anaskeuastikaîs	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοῖς anaskeuastikoîs
Accusative		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκόν anaskeuastikón	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκήν anaskeuastikḗn	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκόν anaskeuastikón		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκώ anaskeuastikṓ	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκᾱ́ anaskeuastikā́	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκώ anaskeuastikṓ		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκούς anaskeuastikoús	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκᾱ́ς anaskeuastikā́s	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκᾰ́ anaskeuastiká
Vocative		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκέ anaskeuastiké	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκή anaskeuastikḗ	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκόν anaskeuastikón		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκώ anaskeuastikṓ	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκᾱ́ anaskeuastikā́	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκώ anaskeuastikṓ		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκοί anaskeuastikoí	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκαί anaskeuastikaí	ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκᾰ́ anaskeuastiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκῶς anaskeuastikôs				ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκώτερος anaskeuastikṓteros				ᾰ̓νᾰσκευᾰστῐκώτᾰτος anaskeuastikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

• (logic: destructive): κατασκευαστικός (kataskeuastikós)

References

• “ἀνασκευαστικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀνασκευαστικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνασκευαστικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)