ἀνασκάπτομεν

ἀνασκάπτομεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.nas.káp.to.men/ → /a.nasˈkap.to.men/ → /a.nasˈkap.to.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nas.káp.to.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.nasˈkap.to.mɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.nasˈkap.to.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.nasˈkap.to.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.nasˈkap.to.men/

Verb

ᾰ̓νᾰσκᾰ́πτομεν • (anaskáptomen)

1. first-person plural present active indicative of ᾰ̓νᾰσκᾰ́πτω (anaskáptō)

---

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /a.naˈska.pto.men/
• Hyphenation: ἀ‧να‧σκά‧πτο‧μεν

Verb

ἀνασκάπτομεν • (ἀnaskáptomen)

1. (Katharevousa) 1st person plural present form of ἀνασκάπτω (ἀnaskápto).

   In Standard Modern Greek: ανασκάπτομε (anaskáptome), ανασκάπτουμε (anaskáptoume)