ἀναπολόγητος

ἀναπολόγητος

Ancient Greek

Etymology

From ἀ- (a-, privative alpha) +‎ ἀπολογέομαι (apologéomai, “to speak in defense”) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.po.ló.ɡɛː.tos/ → /a.na.poˈlo.ʝi.tos/ → /a.na.poˈlo.ʝi.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.po.ló.ɡɛː.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.na.poˈlo.ɡe̝.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.na.poˈlo.ʝi.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.na.poˈlo.ʝi.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.na.poˈlo.ʝi.tos/

Adjective

ᾰ̓νᾰπολόγητος • (anapológētos) m or f (neuter ᾰ̓νᾰπολόγητον); second declension

1. without excuse or defense, inexcusable, impardonable

Inflection

Second declension of ᾰ̓νᾰπολόγητος; ᾰ̓νᾰπολόγητον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓νᾰπολόγητος anapológētos	ᾰ̓νᾰπολόγητον anapológēton		ᾰ̓νᾰπολογήτω anapologḗtō	ᾰ̓νᾰπολογήτω anapologḗtō		ᾰ̓νᾰπολόγητοι anapológētoi	ᾰ̓νᾰπολόγητᾰ anapológēta
Genitive		ᾰ̓νᾰπολογήτου anapologḗtou	ᾰ̓νᾰπολογήτου anapologḗtou		ᾰ̓νᾰπολογήτοιν anapologḗtoin	ᾰ̓νᾰπολογήτοιν anapologḗtoin		ᾰ̓νᾰπολογήτων anapologḗtōn	ᾰ̓νᾰπολογήτων anapologḗtōn
Dative		ᾰ̓νᾰπολογήτῳ anapologḗtōi	ᾰ̓νᾰπολογήτῳ anapologḗtōi		ᾰ̓νᾰπολογήτοιν anapologḗtoin	ᾰ̓νᾰπολογήτοιν anapologḗtoin		ᾰ̓νᾰπολογήτοις anapologḗtois	ᾰ̓νᾰπολογήτοις anapologḗtois
Accusative		ᾰ̓νᾰπολόγητον anapológēton	ᾰ̓νᾰπολόγητον anapológēton		ᾰ̓νᾰπολογήτω anapologḗtō	ᾰ̓νᾰπολογήτω anapologḗtō		ᾰ̓νᾰπολογήτους anapologḗtous	ᾰ̓νᾰπολόγητᾰ anapológēta
Vocative		ᾰ̓νᾰπολόγητε anapológēte	ᾰ̓νᾰπολόγητον anapológēton		ᾰ̓νᾰπολογήτω anapologḗtō	ᾰ̓νᾰπολογήτω anapologḗtō		ᾰ̓νᾰπολόγητοι anapológētoi	ᾰ̓νᾰπολόγητᾰ anapológēta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾰ̓νᾰπολογήτως anapologḗtōs			ᾰ̓νᾰπολογητότερος anapologētóteros			ᾰ̓νᾰπολογητότᾰτος anapologētótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: αναπολόγητος (anapológitos)

Further reading

• “ἀναπολόγητος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀναπολόγητος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἀναπολόγητος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
• G379 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible