ἀγκυλομήτεω

ἀγκυλομήτεω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ky.lo.mɛ̌ː.te.ɔː/ → /aŋ.ky.loˈmi.te.o/ → /aɲ.ɟi.loˈmi.te.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ky.lo.mɛ̌ː.te.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ky.loˈme.tɛ.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aŋ.ky.loˈmi.te.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟy.loˈmi.te.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟi.loˈmi.te.o/

Adjective

ἀγκῠλομήτε͜ω • (ankulomḗte͜ō)

1. masculine genitive singular of ἀγκῠλομήτης (ankulomḗtēs)