ἀγεννησία
Ancient Greek
Etymology
From ἀγέννητος (agénnētos, “low-born”, “sordid”) + -ῐ́ᾱ (-íā, abstract noun suffix). The τ (t) changed to σ (s) by palatalization.
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.ɡen.nɛː.sí.aː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /a.ɡen.ne̝ˈsi.a/
- (4th CE Koine) IPA(key): /a.ʝen.niˈsi.a/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /a.ʝen.niˈsi.a/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /a.ʝe.niˈsi.a/
Noun
ᾰ̓γεννησῐ́ᾱ • (agennēsíā) f (genitive ᾰ̓γεννησῐ́ᾱς); first declension
- uncreatedness
- 300 CE – 500 CE, Stobaeus, Anthology 1.11.2
Declension
First declension of ἡ ᾰ̓γεννησῐ́ᾱ; τῆς ᾰ̓γεννησῐ́ᾱς (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ᾰ̓γεννησῐ́ᾱ hē agennēsíā | τὼ ᾰ̓γεννησῐ́ᾱ tṑ agennēsíā | αἱ ᾰ̓γεννησῐ́αι hai agennēsíai | ||||||||||
Genitive | τῆς ᾰ̓γεννησῐ́ᾱς tês agennēsíās | τοῖν ᾰ̓γεννησῐ́αιν toîn agennēsíain | τῶν ᾰ̓γεννησῐῶν tôn agennēsiôn | ||||||||||
Dative | τῇ ᾰ̓γεννησῐ́ᾳ têi agennēsíāi | τοῖν ᾰ̓γεννησῐ́αιν toîn agennēsíain | ταῖς ᾰ̓γεννησῐ́αις taîs agennēsíais | ||||||||||
Accusative | τὴν ᾰ̓γεννησῐ́ᾱν tḕn agennēsíān | τὼ ᾰ̓γεννησῐ́ᾱ tṑ agennēsíā | τᾱ̀ς ᾰ̓γεννησῐ́ᾱς tā̀s agennēsíās | ||||||||||
Vocative | ᾰ̓γεννησῐ́ᾱ agennēsíā | ᾰ̓γεννησῐ́ᾱ agennēsíā | ᾰ̓γεννησῐ́αι agennēsíai | ||||||||||
Notes: |
|
Antonyms
- γένεσῐς (génesis)
Descendants
- Latin: agennēsia
- English: agennesia
- German: Agennesie
References
- “ἀγεννησία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀγεννησία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἀγεννησία in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)