ἀέκων

ἀέκων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.é.kɔːn/ → /aˈe.kon/ → /aˈe.kon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.é.kɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈɛ.kon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈe.kon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈe.kon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈe.kon/

Adjective

ἀέκων • (aékōn) m (feminine ἀέκουσα, neuter ἀέκον); first/third declension

1. Epic form of ᾱ̓́κων (ā́kōn)

Inflection

First and third declension of ἀέκων; ἀέκουσᾰ; ἀέκον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀέκων aékōn	ἀέκουσᾰ aékousa	ἀέκον aékon		ἀέκοντε aékonte	ἀεκούσᾱ aekoúsā	ἀέκοντε aékonte		ἀέκοντες aékontes	ἀέκουσαι aékousai	ἀέκοντᾰ aékonta
Genitive		ἀέκοντος aékontos	ἀεκούσης aekoúsēs	ἀέκοντος aékontos		ἀεκόντοιῐν aekóntoiin	ἀεκούσαιν / ἀεκούσαιῐν / ἀεκούσῃῐν aekoúsai(i)n / aekoúsēiin	ἀεκόντοιῐν aekóntoiin		ἀεκόντων aekóntōn	ἀεκουσᾱ́ων / ἀεκουσέ͜ων / ἀεκουσῶν aekousā́ōn / aekousé͜ōn / aekousôn	ἀεκόντων aekóntōn
Dative		ἀέκοντῐ aékonti	ἀεκούσῃ aekoúsēi	ἀέκοντῐ aékonti		ἀεκόντοιῐν aekóntoiin	ἀεκούσαιν / ἀεκούσαιῐν / ἀεκούσῃῐν aekoúsai(i)n / aekoúsēiin	ἀεκόντοιῐν aekóntoiin		ἀέκουσῐ / ἀέκουσῐν / ἀεκόντεσσῐ / ἀεκόντεσσῐν / ἀεκόντεσῐ / ἀεκόντεσῐν aékousi(n) / aekóntessi(n) / aekóntesi(n)	ἀεκούσῃσῐ / ἀεκούσῃσῐν / ἀεκούσῃς / ἀεκούσαις aekoúsēisi(n) / aekoúsēis / aekoúsais	ἀέκουσῐ / ἀέκουσῐν / ἀεκόντεσσῐ / ἀεκόντεσσῐν / ἀεκόντεσῐ / ἀεκόντεσῐν aékousi(n) / aekóntessi(n) / aekóntesi(n)
Accusative		ἀέκοντᾰ aékonta	ἀέκουσᾰν aékousan	ἀέκον aékon		ἀέκοντε aékonte	ἀεκούσᾱ aekoúsā	ἀέκοντε aékonte		ἀέκοντᾰς aékontas	ἀεκούσᾱς aekoúsās	ἀέκοντᾰ aékonta
Vocative		ἀέκων aékōn	ἀέκουσᾰ aékousa	ἀέκον aékon		ἀέκοντε aékonte	ἀεκούσᾱ aekoúsā	ἀέκοντε aékonte		ἀέκοντες aékontes	ἀέκουσαι aékousai	ἀέκοντᾰ aékonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀεκόντως aekóntōs				—				—
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.