ᚹᛟᚱᚨᚺᛏᛟ
Proto-Norse
Etymology
From Proto-Germanic *wurhtǭ, the first-person singular indicative past of *wurkijaną.
Verb
ᚹᛟᚱᚨᚺᛏᛟ (worahto worᵃhtō) (1st singular indicative past)
- [I] wrought, made
Conjugation
- 3rd singular indicative past - ᚹᚢᚱᛏᛖ (wurte wurtē)
Descendants
- Old Norse: yrkja (1st singular indicative past orta)
- Icelandic: yrkja, orka
- Faroese: yrkja, orka
- Norwegian:
- Norwegian Bokmål: yrke, orke
- Norwegian Nynorsk: yrkja, yrke, orka, orke
- Elfdalian: yrtja, uorka
- Westrobothnian: örk, gvórk
- Old Swedish: yrkia, orka
- Swedish: yrka, orka
- Old Danish: yrkæ, orkæ
- Danish: ørke, orke
- Old Gutnish: yrkia, orka
- Gutnish: yrke, orke
- → Middle English: irken
- English: irk