bestrijden
Dutch
Etymology
From Middle Dutch bestriden. Equivalent to be- + strijden.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈstrɛi̯də(n)/
audio (file) - Hyphenation: be‧strij‧den
- Rhymes: -ɛi̯dən
Verb
bestrijden
- (transitive) to fight against
Inflection
| Inflection of bestrijden (strong class 1, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bestrijden | |||
| past singular | bestreed | |||
| past participle | bestreden | |||
| infinitive | bestrijden | |||
| gerund | bestrijden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bestrijd | bestreed | ||
| 2nd person sing. (jij) | bestrijdt | bestreed | ||
| 2nd person sing. (u) | bestrijdt | bestreed | ||
| 2nd person sing. (gij) | bestrijdt | bestreedt | ||
| 3rd person singular | bestrijdt | bestreed | ||
| plural | bestrijden | bestreden | ||
| subjunctive sing.1 | bestrijde | bestrede | ||
| subjunctive plur.1 | bestrijden | bestreden | ||
| imperative sing. | bestrijd | |||
| imperative plur.1 | bestrijdt | |||
| participles | bestrijdend | bestreden | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- bestrijder
- bestrijding