aandurven
Dutch
Etymology
Compound of aan + durven.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌdʏr.və(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧dur‧ven
Verb
aandurven
- to dare; to venture
- (idiomatic) to toe the line (clarification of this definition is needed)
Inflection
| Inflection of aandurven (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aandurven | |||
| past singular | durfde aan | |||
| past participle | aangedurfd | |||
| infinitive | aandurven | |||
| gerund | aandurven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | durf aan | durfde aan | aandurf | aandurfde |
| 2nd person sing. (jij) | durft aan | durfde aan | aandurft | aandurfde |
| 2nd person sing. (u) | durft aan | durfde aan | aandurft | aandurfde |
| 2nd person sing. (gij) | durft aan | durfde aan | aandurft | aandurfde |
| 3rd person singular | durft aan | durfde aan | aandurft | aandurfde |
| plural | durven aan | durfden aan | aandurven | aandurfden |
| subjunctive sing.1 | durve aan | durfde aan | aandurve | aandurfde |
| subjunctive plur.1 | durven aan | durfden aan | aandurven | aandurfden |
| imperative sing. | durf aan | |||
| imperative plur.1 | durft aan | |||
| participles | aandurvend | aangedurfd | ||
| 1) Archaic. | ||||