เสีย

Thai

Etymology

From Proto-Southwestern Tai *siəᴬ¹ (“to lose (something)”). Cognate with Northern Thai ᩈ᩠ᨿᩮ, Khün ᩈ᩠ᨿᩮ, Lao ເສຍ (sīa), Lü ᦵᦉ (ṡe), Shan သေ (sěe), Tai Nüa ᥔᥥᥴ (sé), Phake ꩬေ (se), Ahom *𑜏𑜦𑜧 (*sē).

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		เสีย e s ī y
Romanization	Paiboon	sǐia
	Royal Institute	sia
(standard) IPA^(key)		/sia̯˩˩˦/^(R)

Verb

เสีย • (sǐia) (abstract noun การเสีย or ความเสีย)

to degenerate; to deteriorate; to worsen; to decay.
(humble, informal) to die.
to lose; to be deprived of; to have no more.
to suffer damage, injury, or ruin.
to be out of order; to stop functioning.
to be invalid, void, or null.
to be in bad condition.
to pay; to disburse; to spend.
(archaic) to offer: to present as an act of worship or devotion.[1]
to waste.

Derived terms

ข้อเสีย (kɔ̂ɔ-sǐia)
ชื่อเสีย (chʉ̂ʉ-sǐia)
ได้เสีย
ท้องเสีย (tɔ́ɔng-sǐia)
น้ำเสีย (náam-sǐia)
เน่าเสีย
พื้นเสีย (pʉ́ʉn-sǐia)
สั่งเสีย (sàng-sǐia)
สูญเสีย (sǔun-sǐia)
เสียใจ (sǐia-jai)
เสียโฉม (sǐia-chǒom)
เสียชีวิต (sǐia-chii-wít)
เสียดาย (sǐia-daai)
เสียตัว (sǐia-dtuua)
เสียน้ำใจ (sǐia-náam-jai)
เสียเปรียบ (sǐia-bprìiap)
เสียผี (sǐia-pǐi)
เสียเวลา (sǐia-wee-laa)
เสียหน้า (sǐia-nâa)
เสียหาย (sǐia-hǎai)
เสียอาการ (sǐia-aa-gaan)
ไอเสีย (ai-sǐia)

Particle

เสีย • (sǐia)

used at the end of a verb or adverb for emphasising or for indicating an imperative or hortative.

References

ล้อม เพ็งแก้ว (1991), “ตุ๊กตา 'เสียกบาล' หรือ 'เสียกระบาน' แบบไหนที่ใช้เซ่นผี”, in ศิลปวัฒนธรรม‎, Bangkok: มติชน, published 2019-08-05, retrieved 2020-01-22

[1] ล้อม เพ็งแก้ว (1991), “ตุ๊กตา 'เสียกบาล' หรือ 'เสียกระบาน' แบบไหนที่ใช้เซ่นผี”, in ศิลปวัฒนธรรม‎, Bangkok: มติชน, published 2019-08-05, retrieved 2020-01-22