เวน
Thai
Pronunciation
| Orthographic/Phonemic | เวน e w n | |
| Romanization | Paiboon | ween |
| Royal Institute | wen | |
| (standard) IPA(key) | /weːn˧/ | |
| Homophones edit | เวร | |
Verb
เวน • (ween) (abstract noun การเวน)
- (archaic) to give; to present; to offer.[1][2]
- (archaic) to hand over; to surrender; to transfer; to cede.
Derived terms
Derived terms
- เวนคืน
References
- ราชบัณฑิตยสถาน (2013) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยสุโขทัย ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช หลักที่ ๑ (in Thai), 3rd edition, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 58: “เวน ก. ถวาย, มอบให้, ในความว่า "ได้เงือน ได้ทอง กูเอามาเวนแก่พ่อกู" (๑/๑๖).”
- ราชบัณฑิตยสถาน (2011) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยสุโขทัย ไตรภูมิกถา (in Thai), 2nd edition, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 564: “เวน ก. มอบให้, ยกให้, ในความว่า "แต่วันนี้ไปเมือหน้า ถิ่นฐานบ้านเมือง ปราสานเรือนหลวง ช้าง ม้า ข้าไท ไพร่พลทั้งผอง เงินทองของแก้ว แลนางนักสนมทั้งหมื่นหกพัน เรามอบเวนให้แก่เจ้า" (๑๓๖/๓).”
Noun
เวน • (ween)
- Archaic form of เวร (ween).