หริภุญชัย
Thai
Alternative forms
Alternative forms
- †หริภุญไชย
Etymology
Believed to be from Pali haribhuñjeyya (literally “consumable by Hari”), from hari (“Hari”, a name of the Hindu god Viṣṇu) + bhuñjeyya (“consumable; edible”), signifying the prevalence of Hinduism, especially Vaishnavism, in the region.[1][2] Cognate with Burmese ဟရိဘုဉ္ဇ (ha.ri.bhunyja.), Mon ဟာရိဘုဉ္ဇယျ, Khmer ហរិបុញ្ជ័យ (hɑɑriboñcɨy).
Pronunciation
| Orthographic | หริภุญชัย h r i bʰ u ɲ d͡ʑ ạ y | |
| Phonemic | หะ-ริ-พุน-ไช h a – r i – b u n – ai d͡ʑ | |
| Romanization | Paiboon | hà-rí-pun-chai |
| Royal Institute | ha-ri-phun-chai | |
| (standard) IPA(key) | /ha˨˩.ri˦˥.pʰun˧.t͡ɕʰaj˧/(R) | |
Proper noun
หริภุญชัย • (hà-rí-pun-chai)
- Hariphunchai (a historical kingdom in present-day Lamphun, Thailand)
Usage notes
- Historically clipped and corrupted as ภุญชัย (pun-chai), ปุญชัย (bpun-chai), ปุนชัย (bpun-chai), ลำพูนชัย (lam-puun-chai), ลำพูน (lam-puun), หละปูนชัย (là-bpuun-chai), หละปูน (là-bpuun), etc.[1][2]
References
- ชาติพันธุ์ยอง (2012-11-14), “คำว่า 'หละปูน'”, in ชาติพันธุ์ยอง, retrieved 2020-03-03
- เพ็ญสุภา สุขคตะ (2018-12-20), “จารึกเวียงเถาะ – หริภุญไชย”, in มติชนสุดสัปดาห์, Bangkok: มติชน, retrieved 2020-03-03