สมภาร

Thai

Etymology

From Pali sambhāra (literally “to bring together”) or Sanskrit सम्भार (sambhāra, literally “to bring together; to collect”); perhaps via Old Khmer saṃbhāra, °saṃmbhāra (“conditions prerequisite to enlightenment, especially the accumulation of merit; collection, accumulation; provision, materials, necessaries, requisites, equipment; property, wealth; etc”). Cognate with Thai สัมภาระ (sǎm-paa-rá); Modern Khmer សម្ភារ (sɑmphiə).

Pronunciation

Orthographic		สมภาร s m bʰ ā r
Phonemic		สม-พาน s m – b ā n	[bound form] สม-พา-ระ- s m – b ā – r a –
Romanization	Paiboon	sǒm-paan	sǒm-paa-rá-
	Royal Institute	som-phan	som-pha-ra-
(standard) IPA^(key)		/som˩˩˦.pʰaːn˧/^(R)	/som˩˩˦.pʰaː˧.ra˦˥./

Noun

สมภาร • (sǒm-paan)

(Buddhism) accumulated merits or virtues, prerequisite for becoming a buddha.
(of a monarch) (พระราช~) merit, virtue; authority, influence, domain of power, dominion, domination, jurisdiction.
(พระราช~) a term of address to a monarch, now often employed by a priest.
(now colloquial) abbot: ordained chief of a monastery.

Derived terms

เจ้าไม่มีศาล สมภารไม่มีวัด (jâao-mâi-mii-sǎan-sǒm-paan-mâi-mii-wát)
บพิตรพระราชสมภาร
บุญญาธิสมภาร
โพธิสมภาร
ลูกสมภารหลานเจ้าวัด
สมภารกินไก่วัด (sǒm-paan-gin-gài-wát)

Pronoun

สมภาร • (sǒm-paan)

(พระราช~) a second person or third person pronoun used to address a monarch, now often employed by a priest.