พระพุทธเจ้า

Thai

Alternative forms

^†พระพุทธิเจ้า

Etymology

From พระ (prá, “honorific for gods, priests, royal persons, etc”, literally “divine; excellent; holy; sacred; superior; etc”) +‎ พุทธ (pút, “Buddha; Buddhism; etc”, literally “awakened; conscious; enlightened; learnt; understood; etc”) +‎ เจ้า (jâao, “honorific suffix for gods, priests, royal persons, etc”, literally “chief; lord; master”). Compare Khmer ព្រះពុទ្ធចៅ (prĕəhputthɔɔcaw); Lao ພະພຸດທະເຈົາ (pha phut tha chao).

Pronunciation

Orthographic		พระพุทธเจ้า b r a b u d dʰ e t͡ɕ ˆ ā
Phonemic		พฺระ-พุด-ทะ-จ้าว b ̥ r a – b u ɗ – d a – t͡ɕ ˆ ā w
Romanization	Paiboon	prá-pút-tá-jâao
	Royal Institute	phra-phut-tha-chao
(standard) IPA^(key)		/pʰra˦˥.pʰut̚˦˥.tʰa˦˥.t͡ɕaːw˥˩/^(R)

Noun

พระพุทธเจ้า • (prá-pút-tá-jâao)

(Buddhism) Buddha:
1. any of a series of teachers in Buddhism, of whom Gautama Buddha was the last.
2. any person who has attained enlightenment.
(Buddhism) Buddha image.
king: male monarch.

Proper noun

พระพุทธเจ้า • (prá-pút-tá-jâao)

(Buddhism) Gautama Buddha.

Synonyms

เคาตมะ
โคดม
โคตมะ (koo-dtà-má)
จอมไตร
ตถาคต (dtà-tǎa-kót)
ตรีโลกนาถ
ไตรโลกนาถ
ทศพล
ธรรมกาย
ธรรมราชา
ธรรมสวามิศร
ธรรมสามิสร
ธรรมสามี
ธรรมาทิตย์
บรมครู
ภควัต
ภควันต์
ภควา
ภควาน
มุนินทร์
โลกเชษฐ์
โลกนาถ
โลกวิทู
ศากยเกตุ
ศากยพุทธ
ศากยมุนี
สรรพัชญ
สรรเพชญ
สัพพัญญู
สากิยมุนี
สิทธัตถะ (sìt-tát-tà)
สิทธารถ
สุคต

Derived terms

พระพุทธเจ้าข้า (prá-pút-tá-jâao-kâa)
พระพุทธเจ้าหลวง
พระพุทธเจ้าอยู่หัว