พญา
Thai
Etymology
From Old Khmer bañā (“title of high-ranking official”), probably a corrupted form of °brañā, from which Old Thai พรญา was derived; or from Mon ဗညာ (pəɲɛ̀a, “title of royalty and high nobility”).[1] Cognate with and re-borrowed as Modern Khmer ពញា (pñiə).
Pronunciation
| Orthographic | พญา b ɲ ā | |
| Phonemic | พะ-ยา b a – y ā | |
| Romanization | Paiboon | pá-yaa |
| Royal Institute | pha-ya | |
| (standard) IPA(key) | /pʰa˦˥.jaː˧/ | |
Noun
พญา • (pá-yaa)
- Archaic form of พระยา (prá-yaa).
References
- ศิขรินทร์ แสงเพชร. "คำยืมภาษามอญในกฎหมายตราสามดวง". ภาษาไทยและวัฒนธรรมไทย ๒๑๖. ฉบับที่ ๒, ปีที่ ๑, ธันวาคม ๒๕๕๐ - พฤษภาคม ๒๕๕๑.