ผู้ดีตีนแดง
Thai
Etymology
From ผู้ดี (pûu-dii, “noble person; person of noble birth; person of blue blood; well-born and well-bred person”) + ตีน (dtiin, “foot”) + แดง (dɛɛng, “red”); literally "red-footed noble"; believed to have originated from the ancient Khmer tradition, in which royal persons had their hands and feet painted red.[1]
Pronunciation
| Orthographic | ผู้ดีตีนแดง pʰ ū ˆ ɗ ī t ī n æ ɗ ŋ | |
| Phonemic | ผู้-ดี-ตีน-แดง pʰ ū ˆ – ɗ ī – t ī n – æ ɗ ŋ | |
| Romanization | Paiboon | pûu-dii-dtiin-dɛɛng |
| Royal Institute | phu-di-tin-daeng | |
| (standard) IPA(key) | /pʰuː˥˩.diː˧.tiːn˧.dɛːŋ˧/ | |
Noun
ผู้ดีตีนแดง • (pûu-dii-dtiin-dɛɛng)
- (idiomatic, derogatory, sarcastic) noble person, person of noble birth, well-born and well-bred person, person from a wealthy family, or person from the upper class, especially one who is spoiled or does not know how or refuses to do housework or hard work.
Derived terms
Derived terms
- ผู้ดีตีนแดง ตะแคงตีนเดิน
Related terms
Related terms
- ผู้ดีแปดสาแหรก
- ผู้ลากมากดี
References
- เพ็งแก้ว, ล้อม (2016-08-01), “ทำไมผู้ดีตีนแดง”, in ภาษาไทยน่ารู้กับครูวิวัฒน์ (in Thai), Bangkok: ครูวิวัฒน์, retrieved 2019-05-19