ประวัติศาสตร์

Thai

Etymology

From ประวัติ (bprà-wàt, “story; event; happening”) +‎ ศาสตร์ (sàat, “science”); controversially believed to have been coined by King Rama VI (1880–1925 CE) to replace the term พงศาวดาร (pong-sǎa-wá-daan); also believed to have been coined by Prince Dhani Nivat (1885–1974 CE), as the term is first attested in his work published in 2460 BE (1917/18 CE).

Pronunciation

Orthographic		ประวัติศาสตร์ p r a w ạ t i ɕ ā s t r ʻ
Phonemic		ปฺระ-หฺวัด-ติ-สาด p ̥ r a – h ̥ w ạ ɗ – t i – s ā ɗ	ปฺระ-หฺวัด-สาด p ̥ r a – h ̥ w ạ ɗ – s ā ɗ
Romanization	Paiboon	bprà-wàt-dtì-sàat	bprà-wàt-sàat
	Royal Institute	pra-wat-ti-sat	pra-wat-sat
(standard) IPA^(key)		/pra˨˩.wat̚˨˩.ti˨˩.saːt̚˨˩/^(R)	/pra˨˩.wat̚˨˩.saːt̚˨˩/^(R)

Noun

ประวัติศาสตร์ • (bprà-wàt-dtì-sàat)

history: study of past events; aggregate of past events.