ปรมินทร์
Thai
Etymology
From ปรม (bprom, “great; grand; supreme”) + อินทร์ (in, “Indra; chief, lord, master”); literally "great Indra" or "great lord".
Pronunciation
| Orthographic | ปรมินทร์ p r m i n d r ʻ | ||
| Phonemic | ปอ-ระ-มิน p ɒ – r a – m i n | ปะ-ระ-มิน p a – r a – m i n | |
| Romanization | Paiboon | bpɔɔ-rá-min | bpà-rá-min |
| Royal Institute | po-ra-min | pa-ra-min | |
| (standard) IPA(key) | /pɔː˧.ra˦˥.min˧/(R) | /pa˨˩.ra˦˥.min˧/(R) | |
Noun
ปรมินทร์ • (bpɔɔ-rá-min)
- (พระ~) monarch; sovereign.
Usage notes
- The term is conventionally used as the ceremonious title by odd-numbered kings of Thailand. Even-numbered kings use the title ปรเมนทร์. This practice was started by King Mongkut (1851‑1868).