ทวย

ทวย

Thai

Etymology 2, Noun, Definition 1

Etymology 2, Noun, Definition 2

Etymology 2, Noun, Definition 2

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		ทวย d w y
Romanization	Paiboon	tuai
	Royal Institute	thuai
(standard) IPA(key)		/tʰua̯j˧/(R)

Etymology 1

Compare Lao ທວຽ (thuāi).

Alternative forms

Alternative forms

• ท่วย (tûai)
• ทำนวย

 

Determiner

ทวย • (tuai)

1. (elegant, somewhat archaic) used before nouns about persons or beings to indicate their plurality; for example: ทวยเทพ (tuai-têep, “deities”), from ทวย + เทพ (têep, “deity”); ทวยหาญ (tuai-hǎan, “gallants”), from ทวย + หาญ (hǎan, “gallant”); ทวยราษฎร์ (tuai-râat, “citizens”), from ทวย + ราษฎร์ (râat, “citizen”); etc.

Derived terms

Derived terms

• ทวยโถง

 

Related terms

Related terms

• กลุ่ม (glùm)
• ขยอง
• โขยง (kà-yǒong)
• โขลง (klǒong)
• คณะ (ká-ná)
• ชาติ (châat)
• นานา (naa-naa)
• นิกร
• นิกาย (ní-gaai)
• บรรดา (ban-daa)
• บรรษัท (ban-sàt)
• บริษัท (bɔɔ-rí-sàt)
• ประดา
• ปวง (bpuuang)
• ผอง (pɔ̌ɔng)
• ฝูง (fǔung)
• พยุห
• พยุหะ
• พยู่ห์
• พวก (pûuak)
• พ้อง (pɔ́ɔng)
• พิริย
• พิริยะ (pí-rí-yá)
• มวล (muuan)
• ยูถะ
• เศรณี
• สมุห์
• สมุห (sà-mù-hà-)
• สรรพ (sàp)
• ส่ำ (sàm)
• หมู่ (mùu)
• เหล่า (lào)
• อก (òk)
• อากร (aa-gɔɔn)

 

Noun

ทวย • (tuai)

1. (พระ~) bowl, cup, or plate with a very long foot or handle, used for supporting or containing a royal article.
2. (architecture) (คัน~) corbel.

Adjective

ทวย • (tuai)

1. (archaic) soft, gentle, tender; bending, lithe.