ชื่อสกุล

ชื่อสกุล

Thai

Alternative forms

Alternative forms

• นามสกุล (naam-sà-gun)

 

Etymology

From ชื่อ (chʉ̂ʉ, “name”) +‎ สกุล (sà-gun, “family”); perhaps calque of English family name.

Probably first used on 22 March 2455 BE (1913 CE), when the Family Names Act 1913 (พระราชบัญญัติขนานนามสกุล พระพุทธศักราช ๒๔๕๖) was promulgated.

Pronunciation

Orthographic		ชื่อสกุล d͡ʑ ụ̄ ˋ ɒ s k u l
Phonemic		ชื่อ-สะ-กุน d͡ʑ ụ̄ ˋ ɒ – s a – k u n
Romanization	Paiboon	chʉ̂ʉ-sà-gun
	Royal Institute	chue-sa-kun
(standard) IPA(key)		/t͡ɕʰɯː˥˩.sa˨˩.kun˧/

Noun

ชื่อสกุล • (chʉ̂ʉ-sà-gun)

1. (formal) family name.
   • 1976, พระราชบัญญัติให้ใช้บทบัญญัติบรรพ ๕ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ที่ได้ตรวจชำระใหม่ พ.ศ. ๒๕๑๙:

     มาตรา ๑๕๖๑ บุตรมีสิทธิใช้ชื่อสกุลของบิดา ในกรณีที่บิดาไม่ปรากฏ บุตรมีสิทธิใช้ชื่อสกุลของมารดา

     mâat-dtraa nʉ̀ng pan hâa rɔ́ɔi hòk-sìp èt bùt mii sìt-tí chái chʉ̂ʉ-sà-gun kɔ̌ɔng bì-daa nai gà-rá-nii tîi bì-daa mâi bpraa-gòt bùt mii sìt-tí chái chʉ̂ʉ-sà-gun kɔ̌ɔng maan-daa

     Section 1561 A child shall be entitled to use the family name of its father. In case the father is not known, the child shall be entitled to use the family name of its mother.

Synonyms

Synonyms

• ชื่อท้าย
• นามสกุล (naam-sà-gun)

 

Related terms

Related terms

• ชื่อกลาง (“middle name”)
• ชื่อต้น (“first name”)
• ชื่อตัว (“given name”)
• ชื่อบุคคล (“personal name”)
• ชื่อย่อ (“initials”)
• ชื่อรอง (“middle name”)
• ชื่อเล่น (chʉ̂ʉ-lên, “nickname”)