ขี้

See also: ข, ขี่, and ขู่

Thai

Etymology

From Proto-Tai *C̬.qɯjꟲ (“excrement”); cognate with Northern Thai ᨡᩦ᩶, Lao ຂີ້ (khī), Lü ᦃᦲᧉ (ẋii²), Shan ၶီႈ (khīi), Ahom 𑜁𑜣 (khī), Zhuang haex, Saek ไกฺ. Compare Sui ggeex, Proto-Kra *kaiꟲ and Proto-Hlai *ɦaːjʔ (whence haːj³ in most modern lects). Compare also Proto-Austronesian *Caqi (whence Paiwan tsaqi, Malay tahi, Malagasy tay), Old Chinese 屎 (OC *[qʰ]ijʔ) (B-S).

Pronunciation

Orthographic		ขี้ kʰ ī ˆ
Phonemic		คี่ g ī ˋ
Romanization	Paiboon	kîi
	Royal Institute	khi
(standard) IPA^(key)		/kʰiː˥˩/^(R)
Homophones edit		คี่

Verb

ขี้ • (kîi) (abstract noun การขี้)

(colloquial) to defecate; to have a bowel movement.

Synonyms

ถ่ายท้อง
ถ่ายทุกข์
ถ่ายหนัก
ถ่ายอุจจาระ
ปลดทุกข์ (bplòt-túk)
ไปทุ่ง
ลงพระบังคน
ลงพระบังคนหนัก
ส่งทุกข์
อึ (ʉ̀)
อึ๊ (ʉ́)
อุจจาระ (ùt-jaa-rá)

Related terms

เยี่ยว (yîao, “to urinate”)

Noun

ขี้ • (kîi)

(colloquial) faeces.
(colloquial) any dirty substance, unwanted substance, or waste matter discharged from or found on the body, as scurf, snot, earwax, etc.

Synonyms

faeces

กรีษ (grìit)
คูถ (kûut)
บังคน (bang-kon)
บังคนหนัก
มีฬหะ
มูล (muun)
วัจ (wát)
วัจจะ
เวจ (wêet)
หนัก (nàk)
อาจม (aa-jom)
อึ (ʉ̀)
อึ๊ (ʉ́)
อุจจาระ (ùt-jaa-rá)
อุนจิ

Related terms

เยี่ยว (yîao, “urine”)

Particle

ขี้ • (kîi)

(sometimes considered vulgar) used as a prefix to any word to form a noun, indicating the state of being a dirty substance, unwanted substance, or waste matter.
(sometimes considered vulgar) used as a prefix to any word to form an adjective or adverb, indicating a tendency, propensity, habit, behaviour, or condition, especially an unfavourable one.

Derived terms

Thai terms prefixed with ขี้