beschrijden
Dutch
Etymology
From Middle Dutch beschriden, equivalent to be- + schrijden.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌbəˈsxrɛi̯.də(n)/
- Hyphenation: be‧schrij‧den
- Rhymes: -ɛi̯dən
Verb
beschrijden
- (transitive) to stride across (a specific terrain or location)
- (transitive) sit astride on an animal
- (transitive, obsolete) to mount an animal
Inflection
| Inflection of beschrijden (strong class 1, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | beschrijden | |||
| past singular | beschreed | |||
| past participle | beschreden | |||
| infinitive | beschrijden | |||
| gerund | beschrijden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beschrijd | beschreed | ||
| 2nd person sing. (jij) | beschrijdt | beschreed | ||
| 2nd person sing. (u) | beschrijdt | beschreed | ||
| 2nd person sing. (gij) | beschrijdt | beschreedt | ||
| 3rd person singular | beschrijdt | beschreed | ||
| plural | beschrijden | beschreden | ||
| subjunctive sing.1 | beschrijde | beschrede | ||
| subjunctive plur.1 | beschrijden | beschreden | ||
| imperative sing. | beschrijd | |||
| imperative plur.1 | beschrijdt | |||
| participles | beschrijdend | beschreden | ||
| 1) Archaic. | ||||