பிள்ளையார்
Tamil
Etymology
From பிள்ளை (piḷḷai) + -ஆர் (-ār), translates to 'honored child' or 'divine child.' Cognate with Malayalam പിള്ളയാർ (piḷḷayār), Telugu పిళ్ళరి (piḷḷari).
Pronunciation
- IPA(key): /piɭːaɪ̯jaːɾ̪/, [pɪɭːəɪ̯jɑːɾ̪]
Proper noun
பிள்ளையார் • (piḷḷaiyār)
- (Hinduism) the elephant-headed god, Ganesha
- Synonyms: விநாயகர் (vināyakar), கணபதி (kaṇapati), கணேசன் (kaṇēcaṉ), ஆனைமுகன் (āṉaimukaṉ)
Declension
| Declension of பிள்ளையார் (piḷḷaiyār) (root-stem, singular only) | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Nominative | பிள்ளையார் (piḷḷaiyār) | - |
| Vocative | பிள்ளையாரே (piḷḷaiyārē) | - |
| Accusative | பிள்ளையாரை (piḷḷaiyārai) | - |
| Dative | பிள்ளையாருக்கு (piḷḷaiyārukku) | - |
| Genitive | பிள்ளையாருடைய (piḷḷaiyāruṭaiya) | - |
| Singular | Plural | |
| Nominative | பிள்ளையார் (piḷḷaiyār) | - |
| Vocative | பிள்ளையாரே (piḷḷaiyārē) | - |
| Accusative | பிள்ளையாரை (piḷḷaiyārai) | - |
| Dative | பிள்ளையாருக்கு (piḷḷaiyārukku) | - |
| Benefactive | பிள்ளையாருக்காக (piḷḷaiyārukkāka) | - |
| Genitive 1 | பிள்ளையாருடைய (piḷḷaiyāruṭaiya) | - |
| Genitive 2 | பிள்ளையாரின் (piḷḷaiyāriṉ) | - |
| Locative 1 | பிள்ளையாரில் (piḷḷaiyāril) | - |
| Locative 2 | பிள்ளையாரிடம் (piḷḷaiyāriṭam) | - |
| Sociative 1 | பிள்ளையாரோடு (piḷḷaiyārōṭu) | - |
| Sociative 2 | பிள்ளையாருடன் (piḷḷaiyāruṭaṉ) | - |
| Instrumental | பிள்ளையாரால் (piḷḷaiyārāl) | - |
| Ablative | பிள்ளையாரிலிருந்து (piḷḷaiyāriliruntu) | - |
References
- University of Madras (1924–1936), “பிள்ளையார்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press