எழுபோது

எழுபோது

Tamil

Etymology

Compound of எழு (eḻu, “to rise, wake”) +‎ போது (pōtu, compare பொழுது (poḻutu, “period, time”)).

Pronunciation

IPA^(key): /eɻupoːd̪u/, /ɛɻupoːd̪ɯ/

Noun

எழுபோது • (eḻupōtu)

1. dawn, daybreak, sunrise

   Synonyms: எற்பாடு (eṟpāṭu), எழுவான் (eḻuvāṉ), நாண்ஞாயிறு (nāṇñāyiṟu), உதயம் (utayam), விடியல் (viṭiyal)

   Antonym: பட்டபோது (paṭṭapōtu)

Declension

u-stem declension of எழுபோது (eḻupōtu)
	Singular	Plural
Nominative	எழுபோது eḻupōtu	எழுபோதுகள் eḻupōtukaḷ
Vocative	எழுபோதே eḻupōtē	எழுபோதுகளே eḻupōtukaḷē
Accusative	எழுபோதை eḻupōtai	எழுபோதுகளை eḻupōtukaḷai
Dative	எழுபோதுக்கு eḻupōtukku	எழுபோதுகளுக்கு eḻupōtukaḷukku
Genitive	எழுபோதுடைய eḻupōtuṭaiya	எழுபோதுகளுடைய eḻupōtukaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	எழுபோது eḻupōtu	எழுபோதுகள் eḻupōtukaḷ
Vocative	எழுபோதே eḻupōtē	எழுபோதுகளே eḻupōtukaḷē
Accusative	எழுபோதை eḻupōtai	எழுபோதுகளை eḻupōtukaḷai
Dative	எழுபோதுக்கு eḻupōtukku	எழுபோதுகளுக்கு eḻupōtukaḷukku
Benefactive	எழுபோதுக்காக eḻupōtukkāka	எழுபோதுகளுக்காக eḻupōtukaḷukkāka
Genitive 1	எழுபோதுடைய eḻupōtuṭaiya	எழுபோதுகளுடைய eḻupōtukaḷuṭaiya
Genitive 2	எழுபோதின் eḻupōtiṉ	எழுபோதுகளின் eḻupōtukaḷiṉ
Locative 1	எழுபோதில் eḻupōtil	எழுபோதுகளில் eḻupōtukaḷil
Locative 2	எழுபோதிடம் eḻupōtiṭam	எழுபோதுகளிடம் eḻupōtukaḷiṭam
Sociative 1	எழுபோதோடு eḻupōtōṭu	எழுபோதுகளோடு eḻupōtukaḷōṭu
Sociative 2	எழுபோதுடன் eḻupōtuṭaṉ	எழுபோதுகளுடன் eḻupōtukaḷuṭaṉ
Instrumental	எழுபோதால் eḻupōtāl	எழுபோதுகளால் eḻupōtukaḷāl
Ablative	எழுபோதிலிருந்து eḻupōtiliruntu	எழுபோதுகளிலிருந்து eḻupōtukaḷiliruntu

References

• University of Madras (1924–1936), “எழுபோது”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press