இறைவன்
Tamil
Etymology
Related to இறை (iṟai, “divine, ethereal”). Translates to 'he who is divine' or 'he who embodies everything.'
Pronunciation
- IPA(key): /ʔiraɪ̯ʋan/, [ʔɪrəɪ̯ʋən]
Noun
இறைவன் • (iṟaivaṉ) (no plural form) (masculine)
- the Supreme Being
- god, deity
- master, chief, superior
- venerable one, preceptor
Coordinate terms
- (feminine) இறைவி (iṟaivi)
Declension
| Declension of இறைவன் (iṟaivaṉ) (ṉ-stem, ன்-ர்-altering, singular only) | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Nominative | இறைவன் iṟaivaṉ | - |
| Vocative | இறைவனே iṟaivaṉē | - |
| Accusative | இறைவனை iṟaivaṉai | - |
| Dative | இறைவனுக்கு iṟaivaṉukku | - |
| Genitive | இறைவனுடைய iṟaivaṉuṭaiya | - |
| Singular | Plural | |
| Nominative | இறைவன் iṟaivaṉ | - |
| Vocative | இறைவனே iṟaivaṉē | - |
| Accusative | இறைவனை iṟaivaṉai | - |
| Dative | இறைவனுக்கு iṟaivaṉukku | - |
| Benefactive | இறைவனுக்காக iṟaivaṉukkāka | - |
| Genitive 1 | இறைவனுடைய iṟaivaṉuṭaiya | - |
| Genitive 2 | இறைவனின் iṟaivaṉiṉ | - |
| Locative 1 | இறைவனில் iṟaivaṉil | - |
| Locative 2 | இறைவனிடம் iṟaivaṉiṭam | - |
| Sociative 1 | இறைவனோடு iṟaivaṉōṭu | - |
| Sociative 2 | இறைவனுடன் iṟaivaṉuṭaṉ | - |
| Instrumental | இறைவனால் iṟaivaṉāl | - |
| Ablative | இறைவனிலிருந்து iṟaivaṉiliruntu | - |
References
- University of Madras (1924–1936), “இறைவன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press