स्वधा

स्वधा

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *swádʰaH, from Proto-Indo-Iranian *swádʰaH, from Proto-Indo-European *swe-dʰh₁-. Cognate with Latin sodālis, Ancient Greek ἔθος (éthos).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /s̪ʋɐ́.d̪ʱɑː/
• (Classical) IPA^(key): /ˈs̪ʋɐ.d̪ʱɑː/

• (Vedic) IPA^(key): /s̪ʋɐ.d̪ʱɑ́ː/
• (Classical) IPA^(key): /ˈs̪ʋɐ.d̪ʱɑː/

Noun

स्वधा • (svadhā́, svádhā) f

1. custom, habit, natural state
2. inherent power

Declension

Feminine ā-stem declension of स्वधा (svadhā́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	स्वधा svadhā́	स्वधे svadhé	स्वधाः svadhā́ḥ
Vocative	स्वधे svádhe	स्वधे svádhe	स्वधाः svádhāḥ
Accusative	स्वधाम् svadhā́m	स्वधे svadhé	स्वधाः svadhā́ḥ
Instrumental	स्वधया / स्वधा¹ svadháyā / svadhā́¹	स्वधाभ्याम् svadhā́bhyām	स्वधाभिः svadhā́bhiḥ
Dative	स्वधायै svadhā́yai	स्वधाभ्याम् svadhā́bhyām	स्वधाभ्यः svadhā́bhyaḥ
Ablative	स्वधायाः svadhā́yāḥ	स्वधाभ्याम् svadhā́bhyām	स्वधाभ्यः svadhā́bhyaḥ
Genitive	स्वधायाः svadhā́yāḥ	स्वधयोः svadháyoḥ	स्वधानाम् svadhā́nām
Locative	स्वधायाम् svadhā́yām	स्वधयोः svadháyoḥ	स्वधासु svadhā́su
Notes	¹Vedic

Feminine ā-stem declension of स्वधा (svádhā)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	स्वधा svádhā	स्वधे svádhe	स्वधाः svádhāḥ
Vocative	स्वधे svádhe	स्वधे svádhe	स्वधाः svádhāḥ
Accusative	स्वधाम् svádhām	स्वधे svádhe	स्वधाः svádhāḥ
Instrumental	स्वधया / स्वधा¹ svádhayā / svádhā¹	स्वधाभ्याम् svádhābhyām	स्वधाभिः svádhābhiḥ
Dative	स्वधायै svádhāyai	स्वधाभ्याम् svádhābhyām	स्वधाभ्यः svádhābhyaḥ
Ablative	स्वधायाः svádhāyāḥ	स्वधाभ्याम् svádhābhyām	स्वधाभ्यः svádhābhyaḥ
Genitive	स्वधायाः svádhāyāḥ	स्वधयोः svádhayoḥ	स्वधानाम् svádhānām
Locative	स्वधायाम् svádhāyām	स्वधयोः svádhayoḥ	स्वधासु svádhāsu
Notes	¹Vedic

References

• Monier Williams (1899), “स्वधा”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 1278.