स्तायु

स्तायु

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *taHyúṣ, from Proto-Indo-Iranian *taHyúš, from Proto-Indo-European *teh₂y- (“to steal”). Variant of तायु (tāyú).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /s̪t̪ɑː.jú/
• (Classical) IPA^(key): /ˈs̪t̪ɑː.ju/

Noun

स्तायु • (stāyú) m

1. thief, robber

Declension

Masculine u-stem declension of स्तायु (stāyú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	स्तायुः stāyúḥ	स्तायू stāyū́	स्तायवः stāyávaḥ
Vocative	स्तायो stā́yo	स्तायू stā́yū	स्तायवः stā́yavaḥ
Accusative	स्तायुम् stāyúm	स्तायू stāyū́	स्तायून् stāyū́n
Instrumental	स्तायुना / स्ताय्वा¹ stāyúnā / stāyvā̀¹	स्तायुभ्याम् stāyúbhyām	स्तायुभिः stāyúbhiḥ
Dative	स्तायवे / स्ताय्वे² stāyáve / stāyvè²	स्तायुभ्याम् stāyúbhyām	स्तायुभ्यः stāyúbhyaḥ
Ablative	स्तायोः / स्ताय्वः² stāyóḥ / stāyvàḥ²	स्तायुभ्याम् stāyúbhyām	स्तायुभ्यः stāyúbhyaḥ
Genitive	स्तायोः / स्ताय्वः² stāyóḥ / stāyvàḥ²	स्ताय्वोः stāyvóḥ	स्तायूनाम् stāyūnā́m
Locative	स्तायौ stāyaú	स्ताय्वोः stāyvóḥ	स्तायुषु stāyúṣu
Notes	¹Vedic ²Less common