वाहन

वाहन

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit वाहन (vāhana).

Pronunciation

• (Delhi Hindi) IPA^(key): /ʋɑː.ɦən/, [ʋäː.ɦə̃n̪]

Noun

वाहन • (vāhan) m

1. a vehicle (means of transport)

   Synonym: गाड़ी (gāṛī) (land vehicle)

2. an animal used as transport

Declension

Declension of वाहन (masc cons-stem)

	singular	plural
direct	वाहन vāhan	वाहन vāhan
oblique	वाहन vāhan	वाहनों vāhanõ
vocative	वाहन vāhan	वाहनो vāhano

---

Sanskrit

Etymology

From वह् (vah) +‎ -अन (-ana); see वहन (vahana).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ʋɑ́ː.ɦɐ.nɐ/
• (Classical) IPA^(key): /ˈʋɑː.ɦɐ.n̪ɐ/
• (Vedic) IPA^(key): /ʋɑː.ɦɐ.nɐ/
• (Classical) IPA^(key): /ˈʋɑː.ɦɐ.n̪ɐ/

Noun

वाहन • (vā́hana) n

1. vehicle, carriage; horse or other draught animal
   • c. 700 BCE – 500 BCE, Aitareya Brāhmaṇa
2. conveyance, carrying
   • c. 400 BCE, Mahābhārata
   • c. 500 BCE – 100 BCE, Rāmāyaṇa
   1. driving
   2. riding; guiding (a horse)

Declension

Neuter a-stem declension of वाहन (vā́hana)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	वाहनम् vā́hanam	वाहने vā́hane	वाहनानि / वाहना¹ vā́hanāni / vā́hanā¹
Vocative	वाहन vā́hana	वाहने vā́hane	वाहनानि / वाहना¹ vā́hanāni / vā́hanā¹
Accusative	वाहनम् vā́hanam	वाहने vā́hane	वाहनानि / वाहना¹ vā́hanāni / vā́hanā¹
Instrumental	वाहनेन vā́hanena	वाहनाभ्याम् vā́hanābhyām	वाहनैः / वाहनेभिः¹ vā́hanaiḥ / vā́hanebhiḥ¹
Dative	वाहनाय vā́hanāya	वाहनाभ्याम् vā́hanābhyām	वाहनेभ्यः vā́hanebhyaḥ
Ablative	वाहनात् vā́hanāt	वाहनाभ्याम् vā́hanābhyām	वाहनेभ्यः vā́hanebhyaḥ
Genitive	वाहनस्य vā́hanasya	वाहनयोः vā́hanayoḥ	वाहनानाम् vā́hanānām
Locative	वाहने vā́hane	वाहनयोः vā́hanayoḥ	वाहनेषु vā́haneṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

• → Hindi: वाहन (vāhan)
• → Indonesian: wahana
• → Kannada: ವಾಹನ (vāhana)
• → Malayalam: വാഹനം (vāhanaṃ)
• → Tamil: வாகனம் (vākaṉam)
• → Telugu: వాహనము (vāhanamu)

Adjective

वाहन • (vāhana)

1. carrying, drawing, conveying

Usage notes

• c. 600 BCE – 400 BCE, Pāṇini, Aṣṭhādhyāyī 8.4.8:

  वाहनं आहितात् ।

  vāhanaṃ āhitāt .