रुक्म

रुक्म

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *rukmás, from Proto-Indo-Iranian *rukmás, from Proto-Indo-European *luk-mó-s, from *lewk- (“to shine”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ɽuk.mɐ́/
• (Classical) IPA^(key): /ˈɽuk.mɐ/

Noun

रुक्म • (rukmá) m

1. what is bright or radiant
2. an ornament of gold
3. golden chain or disc
4. the thorn-apple
5. iron
6. a kind of collyrium

Declension

Masculine a-stem declension of रुक्म (rukmá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	रुक्मः rukmáḥ	रुक्मौ rukmaú	रुक्माः / रुक्मासः¹ rukmā́ḥ / rukmā́saḥ¹
Vocative	रुक्म rúkma	रुक्मौ rúkmau	रुक्माः / रुक्मासः¹ rúkmāḥ / rúkmāsaḥ¹
Accusative	रुक्मम् rukmám	रुक्मौ rukmaú	रुक्मान् rukmā́n
Instrumental	रुक्मेण rukméṇa	रुक्माभ्याम् rukmā́bhyām	रुक्मैः / रुक्मेभिः¹ rukmaíḥ / rukmébhiḥ¹
Dative	रुक्माय rukmā́ya	रुक्माभ्याम् rukmā́bhyām	रुक्मेभ्यः rukmébhyaḥ
Ablative	रुक्मात् rukmā́t	रुक्माभ्याम् rukmā́bhyām	रुक्मेभ्यः rukmébhyaḥ
Genitive	रुक्मस्य rukmásya	रुक्मयोः rukmáyoḥ	रुक्माणाम् rukmā́ṇām
Locative	रुक्मे rukmé	रुक्मयोः rukmáyoḥ	रुक्मेषु rukméṣu
Notes	¹Vedic

Neuter a-stem declension of रुक्म (rukmá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	रुक्मम् rukmám	रुक्मे rukmé	रुक्माणि / रुक्मा¹ rukmā́ṇi / rukmā́¹
Vocative	रुक्म rúkma	रुक्मे rúkme	रुक्माणि / रुक्मा¹ rúkmāṇi / rúkmā¹
Accusative	रुक्मम् rukmám	रुक्मे rukmé	रुक्माणि / रुक्मा¹ rukmā́ṇi / rukmā́¹
Instrumental	रुक्मेण rukméṇa	रुक्माभ्याम् rukmā́bhyām	रुक्मैः / रुक्मेभिः¹ rukmaíḥ / rukmébhiḥ¹
Dative	रुक्माय rukmā́ya	रुक्माभ्याम् rukmā́bhyām	रुक्मेभ्यः rukmébhyaḥ
Ablative	रुक्मात् rukmā́t	रुक्माभ्याम् rukmā́bhyām	रुक्मेभ्यः rukmébhyaḥ
Genitive	रुक्मस्य rukmásya	रुक्मयोः rukmáyoḥ	रुक्माणाम् rukmā́ṇām
Locative	रुक्मे rukmé	रुक्मयोः rukmáyoḥ	रुक्मेषु rukméṣu
Notes	¹Vedic

References

• Monier Williams (1899), “रुक्म”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 882.