योगिन्
Sanskrit
Etymoloqgy
From योग (yoga, “Yoga”) + -इन् (-in).
Pronunciation
- (Vedic) IPA(key): /jɐw.ɡin̪/
- (Classical) IPA(key): /ˈjoː.ɡin̪/
Noun
योगिन् • (yogin) m
- Yogi, one who practises Yoga
Declension
Masculine in-stem declension of योगिन् (yogin) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | योगी yogī | योगिनौ / योगिना¹ yoginau / yoginā¹ | योगिनः yoginaḥ |
Vocative | योगिन् yogin | योगिनौ / योगिना¹ yoginau / yoginā¹ | योगिनः yoginaḥ |
Accusative | योगिनम् yoginam | योगिनौ / योगिना¹ yoginau / yoginā¹ | योगिनः yoginaḥ |
Instrumental | योगिना yoginā | योगिभ्याम् yogibhyām | योगिभिः yogibhiḥ |
Dative | योगिने yogine | योगिभ्याम् yogibhyām | योगिभ्यः yogibhyaḥ |
Ablative | योगिनः yoginaḥ | योगिभ्याम् yogibhyām | योगिभ्यः yogibhyaḥ |
Genitive | योगिनः yoginaḥ | योगिनोः yoginoḥ | योगिनाम् yoginām |
Locative | योगिनि yogini | योगिनोः yoginoḥ | योगिषु yogiṣu |
Notes |
|
Descendants
- Hindi: योगी (yogī)
- Urdu: یوگی
- English: Yogi
- Polish: jogin
- Burmese: ဇော်ဂျီ (jaugyi)