माहात्म्य
Sanskrit
Etymology
From महात्मन् (mahā-tman).
Noun
माहात्म्य • (māhā-tmya) n
- magnanimity, highmindedness
- exalted state or position, majesty, dignity
- the peculiar efficacy or virtue of any divinity or sacred shrine
- a work giving an account of the merits of any holy place or object
- देवीमाहात्म्य (devī-māhātmya) — name of a chapter of Mārkaṇḍeya-purāṇa
Declension
| Neuter a-stem declension of माहात्म्य | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | माहात्म्यम् (māhātmyam) | ||
| Gen. sg. | माहात्म्यस्य (māhātmyasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | माहात्म्यम् (māhātmyam) | माहात्म्ये (māhātmye) | माहात्म्यानि (māhātmyāni) |
| Vocative | माहात्म्य (māhātmya) | माहात्म्ये (māhātmye) | माहात्म्यानि (māhātmyāni) |
| Accusative | माहात्म्यम् (māhātmyam) | माहात्म्ये (māhātmye) | माहात्म्यानि (māhātmyāni) |
| Instrumental | माहात्म्येन (māhātmyena) | माहात्म्याभ्याम् (māhātmyābhyām) | माहात्म्यैः (māhātmyaiḥ) |
| Dative | माहात्म्याय (māhātmyāya) | माहात्म्याभ्याम् (māhātmyābhyām) | माहात्म्येभ्यः (māhātmyebhyaḥ) |
| Ablative | माहात्म्यात् (māhātmyāt) | माहात्म्याभ्याम् (māhātmyābhyām) | माहात्म्येभ्यः (māhātmyebhyaḥ) |
| Genitive | माहात्म्यस्य (māhātmyasya) | माहात्म्ययोः (māhātmyayoḥ) | माहात्म्यानाम् (māhātmyānām) |
| Locative | माहात्म्ये (māhātmye) | माहात्म्ययोः (māhātmyayoḥ) | माहात्म्येषु (māhātmyeṣu) |
References
- Monier Williams (1899), “माहात्म्य”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0815.