मन्या

मन्या

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *mon- (“neck, nape”). Cognate with Ancient Greek μάννος (mánnos), Old English manu (whence English mane).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /mɐ́n̪.jɑː/, [mɐ́j̃.jɑː]
• (Classical) IPA^(key): /ˈmɐn̪.jɑː/

Noun

मन्या • (mányā) f

1. nape; back of the neck

Declension

Feminine ā-stem declension of मन्या (mányā)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मन्या mányā	मन्ये mánye	मन्याः mányāḥ
Vocative	मन्ये mánye	मन्ये mánye	मन्याः mányāḥ
Accusative	मन्याम् mányām	मन्ये mánye	मन्याः mányāḥ
Instrumental	मन्यया / मन्या¹ mányayā / mányā¹	मन्याभ्याम् mányābhyām	मन्याभिः mányābhiḥ
Dative	मन्यायै mányāyai	मन्याभ्याम् mányābhyām	मन्याभ्यः mányābhyaḥ
Ablative	मन्यायाः mányāyāḥ	मन्याभ्याम् mányābhyām	मन्याभ्यः mányābhyaḥ
Genitive	मन्यायाः mányāyāḥ	मन्ययोः mányayoḥ	मन्यानाम् mányānām
Locative	मन्यायाम् mányāyām	मन्ययोः mányayoḥ	मन्यासु mányāsu
Notes	¹Vedic

Descendants

• Konkani: मान (mān)
• Marathi: मान (mān)

References

• Monier Williams (1899), “मन्या”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 789/1.