भुजङ्ग

भुजङ्ग

Sanskrit

Etymology

भुज् (bhuj, “to bend, curve”) +‎ अङ्ग (aṅga, “body”).

Noun

भुजङ्ग • (bhujaṅga) m

1. a serpent, snake

   Synonyms: अहि (ahi), सर्प (sarpa), शेष (śeṣa)

2. a mythical serpent-demon

Declension

Masculine a-stem declension of भुजङ्ग
Nom. sg.	भुजङ्गः (bhujaṅgaḥ)
Gen. sg.	भुजङ्गस्य (bhujaṅgasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	भुजङ्गः (bhujaṅgaḥ)	भुजङ्गौ (bhujaṅgau)	भुजङ्गाः (bhujaṅgāḥ)
Vocative	भुजङ्ग (bhujaṅga)	भुजङ्गौ (bhujaṅgau)	भुजङ्गाः (bhujaṅgāḥ)
Accusative	भुजङ्गम् (bhujaṅgam)	भुजङ्गौ (bhujaṅgau)	भुजङ्गान् (bhujaṅgān)
Instrumental	भुजङ्गेन (bhujaṅgena)	भुजङ्गाभ्याम् (bhujaṅgābhyām)	भुजङ्गैः (bhujaṅgaiḥ)
Dative	भुजङ्गाय (bhujaṅgāya)	भुजङ्गाभ्याम् (bhujaṅgābhyām)	भुजङ्गेभ्यः (bhujaṅgebhyaḥ)
Ablative	भुजङ्गात् (bhujaṅgāt)	भुजङ्गाभ्याम् (bhujaṅgābhyām)	भुजङ्गेभ्यः (bhujaṅgebhyaḥ)
Genitive	भुजङ्गस्य (bhujaṅgasya)	भुजङ्गयोः (bhujaṅgayoḥ)	भुजङ्गानाम् (bhujaṅgānām)
Locative	भुजङ्गे (bhujaṅge)	भुजङ्गयोः (bhujaṅgayoḥ)	भुजङ्गेषु (bhujaṅgeṣu)

Descendants

• Hindi: भुजंग (bhujaṅg)
• Pali: bhujaṅga
  • → Old Khmer: būjuṅa
    • Khmer: ភុជង្គ (phucngkɔɔ)
    • → Thai: ภุชงค์ (pú-chong)
• Tamil: புஜங்கம் (pujaṅkam)