भार्मन्

भार्मन्

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *bʰárma, from Proto-Indo-Iranian *bʰárma, from Proto-Indo-European *bʰérmn̥. Cognate with Proto-Slavic *bèrmę.

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /bʱɑ́ːɽ.mɐn̪/
• (Classical) IPA^(key): /ˈbʱɑːɽ.mɐn̪/

Noun

भार्मन् • (bhā́rman) m

1. a board for bearing or holding
2. table

Declension

Masculine an-stem declension of भार्मन् (bhā́rman)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	भार्मा bhā́rmā	भार्माणौ / भार्माणा¹ bhā́rmāṇau / bhā́rmāṇā¹	भार्माणः bhā́rmāṇaḥ
Vocative	भार्मन् bhā́rman	भार्माणौ / भार्माणा¹ bhā́rmāṇau / bhā́rmāṇā¹	भार्माणः bhā́rmāṇaḥ
Accusative	भार्माणम् bhā́rmāṇam	भार्माणौ / भार्माणा¹ bhā́rmāṇau / bhā́rmāṇā¹	भार्मणः bhā́rmaṇaḥ
Instrumental	भार्मणा bhā́rmaṇā	भार्मभ्याम् bhā́rmabhyām	भार्मभिः bhā́rmabhiḥ
Dative	भार्मणे bhā́rmaṇe	भार्मभ्याम् bhā́rmabhyām	भार्मभ्यः bhā́rmabhyaḥ
Ablative	भार्मणः bhā́rmaṇaḥ	भार्मभ्याम् bhā́rmabhyām	भार्मभ्यः bhā́rmabhyaḥ
Genitive	भार्मणः bhā́rmaṇaḥ	भार्मणोः bhā́rmaṇoḥ	भार्मणाम् bhā́rmaṇām
Locative	भार्मणि bhā́rmaṇi	भार्मणोः bhā́rmaṇoḥ	भार्मसु bhā́rmasu
Notes	¹Vedic

Neuter an-stem declension of भार्मन् (bhā́rman)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	भार्म bhā́rma	भार्मणी bhā́rmaṇī	भार्माणि bhā́rmāṇi
Vocative	भार्मन् / भार्म bhā́rman / bhā́rma	भार्मणी bhā́rmaṇī	भार्माणि bhā́rmāṇi
Accusative	भार्म bhā́rma	भार्मणी bhā́rmaṇī	भार्माणि bhā́rmāṇi
Instrumental	भार्मणा bhā́rmaṇā	भार्मभ्याम् bhā́rmabhyām	भार्मभिः bhā́rmabhiḥ
Dative	भार्मणे bhā́rmaṇe	भार्मभ्याम् bhā́rmabhyām	भार्मभ्यः bhā́rmabhyaḥ
Ablative	भार्मणः bhā́rmaṇaḥ	भार्मभ्याम् bhā́rmabhyām	भार्मभ्यः bhā́rmabhyaḥ
Genitive	भार्मणः bhā́rmaṇaḥ	भार्मणोः bhā́rmaṇoḥ	भार्मणाम् bhā́rmaṇām
Locative	भार्मणि bhā́rmaṇi	भार्मणोः bhā́rmaṇoḥ	भार्मसु bhā́rmasu