पुर्

पुर्

See also: पर, पुर, पुरु, पूर, पेरू, and पैर

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *(t)pĺ̥H (“city, fortress, stronghold”). Cognate with Ancient Greek πτόλις (ptólis), πόλις (pólis), Lithuanian pilis, Latvian pils.

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /púɽ/
• (Classical) IPA^(key): /puɽ/

Noun

पुर् • (púr) f

1. stronghold, fortress
   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 7.95.1:

     प्र क्षोदसा धायसा सस्र एषा सरस्वती धरुणमायसी पूः।

     pra kṣodasā dhāyasā sasra eṣā sarasvatī dharuṇamāyasī pūḥ.

     THIS stream Sarasvatī with fostering current comes forth, our sure defence, our fort of iron.

2. city, town
3. rampart, wall
4. castle

Declension

Declension of पुर्

	Singular	Dual	Plural
Nominative	पूर् (pū́r)	पुरौ (púrau)	पुरः (púraḥ)
Vocative	पूर् (pū́r)	पुरौ (púrau)	पुरः (púraḥ)
Accusative	पुरम् (púram)	पुरौ (púrau)	पुरः (púraḥ)
Instrumental	पुरा (púrā)	पूर्भ्याम् (pū́rbhyām)	पूर्भिः (pū́rbhiḥ)
Dative	पुरे (púre)	पूर्भ्याम् (pū́rbhyām)	पूर्भ्यः (pū́rbhyaḥ)
Ablative	पुरः (púraḥ)	पूर्भ्याम् (pū́rbhyām)	पूर्भ्यः (pū́rbhyaḥ)
Genitive	पुरः (púraḥ)	पुरोः (púroḥ)	púrām
Locative	पुरि (púri)	पुरोः (púroḥ)	पूर्षु (pū́rṣu)

Derived terms

• पुर (pura)