धर्मन्

Sanskrit

See धर्म (dhárma).

धर्मन् • (dharmán) m

Masculine an-stem declension of धर्मन् (dharmán)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	धर्मा dharmā́	धर्माणौ / धर्माणा¹ dharmā́ṇau / dharmā́ṇā¹	धर्माणः dharmā́ṇaḥ
Vocative	धर्मन् dharmán	धर्माणौ / धर्माणा¹ dhármāṇau / dhármāṇā¹	धर्माणः dhármāṇaḥ
Accusative	धर्माणम् dharmā́ṇam	धर्माणौ / धर्माणा¹ dharmā́ṇau / dharmā́ṇā¹	धर्मणः dharmáṇaḥ
Instrumental	धर्मणा dharmáṇā	धर्मभ्याम् dharmábhyām	धर्मभिः dharmábhiḥ
Dative	धर्मणे dharmáṇe	धर्मभ्याम् dharmábhyām	धर्मभ्यः dharmábhyaḥ
Ablative	धर्मणः dharmáṇaḥ	धर्मभ्याम् dharmábhyām	धर्मभ्यः dharmábhyaḥ
Genitive	धर्मणः dharmáṇaḥ	धर्मणोः dharmáṇoḥ	धर्मणाम् dharmáṇām
Locative	धर्मणि dharmáṇi	धर्मणोः dharmáṇoḥ	धर्मसु dharmásu
Notes	¹Vedic

धर्मन् • (dhárman) n

support, prop, hold
established order of things , steadfast decree (of a god , esp. of Mitra-Varuṇa) , any arrangement or disposition
will , pleasure
law , rule , duty
practice , custom , mode , manner ( [ dhármaṇā ] , [ °mabhis ] ; [ °maṇas pári ] in regular order , naturally ; [ svāya dhar maṇe ] at one's own pleasure ; [ dharmaṇi ] with the permission of , [ ádhi dh ] against the will of ( gen. ) )
( esp. ifc.) nature , quality , characteristic mark or attribute

Neuter an-stem declension of धर्मन् (dhárman)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	धर्म dhárma	धर्मणी dhármaṇī	धर्माणि dhármāṇi
Vocative	धर्मन् / धर्म dhárman / dhárma	धर्मणी dhármaṇī	धर्माणि dhármāṇi
Accusative	धर्म dhárma	धर्मणी dhármaṇī	धर्माणि dhármāṇi
Instrumental	धर्मणा dhármaṇā	धर्मभ्याम् dhármabhyām	धर्मभिः dhármabhiḥ
Dative	धर्मणे dhármaṇe	धर्मभ्याम् dhármabhyām	धर्मभ्यः dhármabhyaḥ
Ablative	धर्मणः dhármaṇaḥ	धर्मभ्याम् dhármabhyām	धर्मभ्यः dhármabhyaḥ
Genitive	धर्मणः dhármaṇaḥ	धर्मणोः dhármaṇoḥ	धर्मणाम् dhármaṇām
Locative	धर्मणि dhármaṇi	धर्मणोः dhármaṇoḥ	धर्मसु dhármasu